Το ανατολίτικο μάνατζμεντ του κ. Σαμαρά στους υπουργούς του

«Οργή πρωθυπουργού για τους υπουργούς του που δεν προωθούν τις απολύσεις» ήταν η πρόσφατη διαρροή του επικοινωνιακού περιβάλλοντος του Μεγάρου Μαξίμου. «Ο πρωθυπουργός πήρε τηλέφωνο τον τάδε υπουργό του την Τρίτη του Πάσχα και επειδή δεν τον βρήκε στο γραφείο του τις φωνές του τις άκουσαν οι περαστικοί της Ηρώδου Αττικού» είναι άλλη διαρροή. Στο ίδιο πνεύμα «την Μεγάλη Πέμπτη λέει είχε πάρει τηλέφωνο έτερο υπουργό που ήταν στην εκλογική του περιφέρεια και τον γύρισε πίσω στην Αθήνα για να είναι στο γραφείο του και να αναχωρήσει ξανά ο εν λόγω υπουργός το βράδυ».  Άλλη διαρροή λέει ότι ο κ. Σαμαράς παίρνει μεταμεσονύχτια τηλέφωνα στους υπουργούς του: «έλα ο Αντώνης είμαι κοιμάσαι;». Και να κοιμόταν του κόπηκε ο ύπνος μέχρι το πρωί του υπουργού. Συνήθως πρόκειται για μικρές εκκρεμότητες και διευθετήσεις που θυμάται ο πρωθυπουργός και ξαγρυπνά τους υπουργούς του. Άλλοτε πάλι σαν έκλαμψη διαρρέεται ότι με «προσωπική εντολή Σαμαρά έγινε το τάδε ή το δείνα» που κανονικά ανήκει στην αρμοδιότητα κάποιου γραμματέα, ούτε καν υπουργού. Όλες αυτές οι παρεμβάσεις που διοχετεύονται δημιουργούν την εντύπωση ενός πρωθυπουργού που πράγματι εργάζεται και ενδεχομένως νοιάζεται για όλα και ενός υπουργικού συμβουλίου που κινείται μεταξύ ανικανότητας και λούφας.

Είναι εμφανής η προσπάθεια του επικοινωνιακού επιτελείου να δημιουργήσουν την εντύπωση ότι ο κ. Σαμαράς διευθύνει την κυβέρνησή του κατά τρόπο που θυμίζει τον ιδρυτή της ΝΔ Κωνσταντίνο Καραμανλή. Παλαιότερα στελέχη βεβαίως λένε ότι «ακόμη κι αν αρχίσει να μιλά στους υπουργούς του… γαλλικά με σερραικό αξάν Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν γίνεται».

Το με ποιο τρόπο επιλέγει να διευθύνει τους υπουργούς του ένας πρωθυπουργός είναι δικό του ζήτημα. Και δικό τους αφού αν δεν θέλουν να ξυπνούν μετά τα μεσάνυχτα μπορούν να παραιτηθούν. Μόνο που όλα αυτά κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης Σαμαρά αν εξαιρέσει κανείς την οικονομία μπορεί να συγκριθεί μόνο με του Γιώργου Παπανδρέου άντε και τον τελευταίο χρόνο του Κώστα Καραμανλή. Στα λεγόμενα θέματα της καθημερινότητας, συναλλαγές των πολιτών με την δημόσια διοίκηση, Υγεία, Παιδεία κλπ η παραδοσιακή ακηδία των Ελλήνων υπουργών ενισχύεται από το άλλοθι ότι «δεν υπάρχουν πόροι γιατί είναι το μνημόνιο» κι ας μην απαιτούν τα περισσότερα από αυτά χρήματα αλλά φροντίδα και ικανότητες. 

Φυσικά όλοι οι πρωθυπουργοί άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο είναι αποκομμένοι από την πραγματικότητα, είναι στον γυάλινο πύργο τους. Φροντίζουν γι αυτό οι συνεργάτες τους. Κι ας είναι στερεότυπη η φράση «ο πρωθυπουργός γνωρίζει πολύ καλά την πραγματικότητα και τα προβλήματα των απλών ανθρώπων». Στην παρούσα κυβέρνηση όμως η απόσταση αυτή διεκδικεί ρεκόρ.

Ο τρόπος με τον οποίο ο κ. Σαμαράς διευθύνει τους υπουργούς του θυμίζει τον στρατό όπου ακόμη και στο καψιμί έπρεπε να πάμε τρέχοντας για να δείξουμε ότι είμαστε απασχολημένοι. Οι υπουργοί του θα πρέπει να είναι στα γραφεία τους και δείχνουν ότι εργάζονται κι ας κάνουν απλώς τηλέφωνα στις γυναίκες τους ή διευθετούν ρουσφέτια.

Το μοντέλο αυτό διοίκησης γνωστό και ως ανατολίτικο μάνατζμεντ βασίζεται στην διάχυση του φόβου στις κατώτερες βαθμίδες. Γιατί ως γνωστόν ο «φόβος φυλάει τα έρημα». Στην εποχή μας ο φόβος αυτός διαχέεται στο σύνολο της κοινωνίας. Με προσωπική επιλογή Σαμαρά;

 Σπύρος Γκουτζάνης

 http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=277754