Δεν είναι ατυχία όταν κάνεις τρεις κλασικές ευκαιρίες στο πρώτο
30λεπτο και δεν σκοράρεις. Δεν είναι ατυχία όταν αποκτάς για στόπερ
κάποιον άπειρο σαν τον Βίτορ από την δεύτερη ομάδα της Μπενφίκα, που
απλώνει το χέρι του σαν σχολιαρόπαιδο μέσα στην μεγάλη περιοχή χωρίς
λόγο, κάτι που σημαίνει σίγουρο πέναλτι.
- Δεν είναι ατυχία όταν ο τερματοφύλακάς σου (Χακόμπο) βγαίνει αναίτια πολλά μέτρα έξω από την περιοχή λες και τον κυνηγάει κανένας, την ώρα που ο αντίπαλος επιθετικός βγαίνει από τα πλάγια και όχι κατά μέτωπο. Δεν είναι ατυχία όταν δέχεσαι γκολ στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου και σηκώνεις λευκή πετσέτα στο δεύτερο ημίχρονο
ψυχολογικά αδύναμος να αντιδράσεις.
- Δεν είναι ατυχία όταν δεν αποκτάς ένα παίκτη στη μεσοεπιθετική γραμμή, που θα αλλάξει με μια ενέργειά του την ροή του αγώνα. Δεν είναι ατυχία όταν παίζεις σε άδειο γήπεδο, χάνοντας το τεράστιο αβαντάζ της πολύ δυνατής έδρας σου, επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι πέρυσι μπήκαν στο γήπεδο στον αγώνα με την Ραπίντ και πήραν τον νόμο στα χέρια τους, ανεξάρτητα από τις δεδομένες προκλήσεις που δέχτηκαν.
Οι ομάδες δεν γίνονται με ένα κουμπί
Ο Χουμπ Στέφενς είναι ένας πολύ έμπειρος και κατά κοινή ομολογία ιδιαίτερα ικανός προπονητής, αλλά δεν είναι θαυματοποιός. Δεν γίνεται μέσα σε ένα μόλις μήνα να αλλάξει την ψυχοσύνθεση και την υπόσταση μιας προβληματικής την περασμένη χρονιά ομάδας, την στιγμή που δεν του δόθηκαν ούτε τα απαραίτητα εφόδια στις μεταγραφές.
Χρειάζεται χρόνο και υπομονή για την παραγωγή έργου από τον Ολλανδό. Οι ομάδες δεν χτίζονται πατώντας ένα κουμπί. Απαιτούν πολύ κόπο και μεθοδικότητα και όχι κατ’ ανάγκη μεγάλες μεταγραφές.
Είναι προτιμότερη η κατασκευή ενός νέου σύγχρονου γηπέδου στη θέση της γερασμένης Τούμπας και η επένδυση στις ακαδημίες, απ’ όπου θα βγάλεις τα δικά σου αστέρια. Είναι προτιμότερη η ρεαλιστική αντιμετώπιση των πραγμάτων από μια σουρεαλιστική διαφυγή από την πραγματικότητα. Αυτά επιτάσσει η απλή λογική του ποδοσφαίρου.
Εφιάλτης…
Η είσοδος σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ ξεκινάει πάντα σαν ένα ωραίο όνειρο που μετατρέπεται σε εφιάλτη χωρίς τέλος. Και η τρίτη απόπειρα εξελίσσεται σε άσχημη εμπειρία, όπως και οι δυο προηγούμενες. Στο ποδόσφαιρο, φυσικά, οι μεγάλες ανατροπές δεν είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, ακόμα και όταν έχουμε να κάνουμε με ήττες εντός έδρας με σκορ 2-0. Γι’ αυτό, μηδένα προ του τέλους μακάριζε…
ΥΓ: Αγαπητέ Κλάους, δες σε βίντεο το δεύτερο γκολ του Ντέβιτς, ως μάθημα σκέψης και εκτέλεσης.
- Δεν είναι ατυχία όταν ο τερματοφύλακάς σου (Χακόμπο) βγαίνει αναίτια πολλά μέτρα έξω από την περιοχή λες και τον κυνηγάει κανένας, την ώρα που ο αντίπαλος επιθετικός βγαίνει από τα πλάγια και όχι κατά μέτωπο. Δεν είναι ατυχία όταν δέχεσαι γκολ στο τέλος του πρώτου ημιχρόνου και σηκώνεις λευκή πετσέτα στο δεύτερο ημίχρονο
ψυχολογικά αδύναμος να αντιδράσεις.
- Δεν είναι ατυχία όταν δεν αποκτάς ένα παίκτη στη μεσοεπιθετική γραμμή, που θα αλλάξει με μια ενέργειά του την ροή του αγώνα. Δεν είναι ατυχία όταν παίζεις σε άδειο γήπεδο, χάνοντας το τεράστιο αβαντάζ της πολύ δυνατής έδρας σου, επειδή κάποιοι ανεγκέφαλοι πέρυσι μπήκαν στο γήπεδο στον αγώνα με την Ραπίντ και πήραν τον νόμο στα χέρια τους, ανεξάρτητα από τις δεδομένες προκλήσεις που δέχτηκαν.
Οι ομάδες δεν γίνονται με ένα κουμπί
Ο Χουμπ Στέφενς είναι ένας πολύ έμπειρος και κατά κοινή ομολογία ιδιαίτερα ικανός προπονητής, αλλά δεν είναι θαυματοποιός. Δεν γίνεται μέσα σε ένα μόλις μήνα να αλλάξει την ψυχοσύνθεση και την υπόσταση μιας προβληματικής την περασμένη χρονιά ομάδας, την στιγμή που δεν του δόθηκαν ούτε τα απαραίτητα εφόδια στις μεταγραφές.
Χρειάζεται χρόνο και υπομονή για την παραγωγή έργου από τον Ολλανδό. Οι ομάδες δεν χτίζονται πατώντας ένα κουμπί. Απαιτούν πολύ κόπο και μεθοδικότητα και όχι κατ’ ανάγκη μεγάλες μεταγραφές.
Είναι προτιμότερη η κατασκευή ενός νέου σύγχρονου γηπέδου στη θέση της γερασμένης Τούμπας και η επένδυση στις ακαδημίες, απ’ όπου θα βγάλεις τα δικά σου αστέρια. Είναι προτιμότερη η ρεαλιστική αντιμετώπιση των πραγμάτων από μια σουρεαλιστική διαφυγή από την πραγματικότητα. Αυτά επιτάσσει η απλή λογική του ποδοσφαίρου.
Εφιάλτης…
Η είσοδος σε όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ ξεκινάει πάντα σαν ένα ωραίο όνειρο που μετατρέπεται σε εφιάλτη χωρίς τέλος. Και η τρίτη απόπειρα εξελίσσεται σε άσχημη εμπειρία, όπως και οι δυο προηγούμενες. Στο ποδόσφαιρο, φυσικά, οι μεγάλες ανατροπές δεν είναι ένα σπάνιο φαινόμενο, ακόμα και όταν έχουμε να κάνουμε με ήττες εντός έδρας με σκορ 2-0. Γι’ αυτό, μηδένα προ του τέλους μακάριζε…
ΥΓ: Αγαπητέ Κλάους, δες σε βίντεο το δεύτερο γκολ του Ντέβιτς, ως μάθημα σκέψης και εκτέλεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου