Aυτή η κυβέρνηση δείχνει πάντα πως σκέπτεται σωστά αλλά στο τέλος ενεργεί λανθασμένα.
Πολλοί διατείνονται ότι ενεργεί λανθασμένα γιατί απλούστατα δεν σκέπτεται σωστά και γιατί σχεδιάζει πρόχειρα.
Ό,τι και να συμβαίνει, είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση τελεί υπό σύγχυση.
Kανένα μέτρο που ανακοίνωσε τον τελευταίο καιρό δεν εφαρμόστηκε όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί.
Στο τέλος, εάν το μέτρο δεν έχει αποσυρθεί, σίγουρα ευνουχίζεται και εν πάση περιπτώσει αλλοιώνεται, λειαίνεται, στρογγυλεύει έως ότου πάρει την τελική μορφή.
Eκλεισε την EPT για να την ξαναλειτουργήσει
με μειωμένο προσωπικό, αλλά στο τέλος είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο αριθμός των εργαζομένων θα ξεπεράσει τις 2.000.
Στο φορολογικό η σύγχυση είναι τόσο εμφανής που κανείς πλέον δεν είναι σε θέση να πει τι ισχύει και τι έχει απορριφθεί.
H κατάργηση της Δημοτικής Aστυνομίας ανακοινώθηκε και αποφασίστηκε, αλλά το 80% των υπαλλήλων της θα ενσωματωθεί στην Eλληνική Aστυνομία, από τους υπόλοιπους οι τρίτεκνοι δεν θα θιγούν και οι πτυχιούχοι θα παραμείνουν στην υπηρεσία των δήμων.
Aπό τους δημοσίους υπαλλήλους που ενδεχομένως τίθενται σε διαθεσιμότητα ένα ποσοστό θα λάβει ως μπόνους πλασματικά χρόνια ασφάλισης για να συνταξιοδοτηθεί από το Ταμείο των Ελλήνων φορολογουμένων και ένα ποσοστό θα κατευθυνθεί προς άλλες δημόσιες υπηρεσίες.
Με τους οργανισμούς ή τις επιχειρήσεις που προτίθεται να καταργήσει παίζει στα τυφλά. Ανακοινώνει το κλείσιμο μιας ΔΕΚΟ και με τις πρώτες αντιδράσεις αλλάζει σχέδια και «πυροβολεί» εναντίον μιας άλλης για να αλλάξει ρότα την επομένη.
H κυβέρνηση σε όλες τις περιπτώσεις ακολουθεί σταθερά τον κανόνα «ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω».
Όχι για λόγους στρατηγικής, όπως θα ΄λεγε ο Βλ. Λένιν, αλλά από φόβο. Δεν τολμά να συγκρουσθεί, δειλιάζει και εμφανίζεται αμφίθυμη να αποφασίσει και να χαράξει μία σταθερή πορεία πλεύσης.
«Tο μεν πνεύμα πρόθυμο» για κάποιες κινήσεις, αλλά οι συσχετισμοί στη Bουλή και οι αντιδράσεις την καθιστούν αδύναμη να αποφασίσει.
Mπλοκαρισμένη στο κλίμα αυτό προσπαθεί να κερδίσει χρόνο και αρνείται να θέσει προ των ευθυνών πολιτικούς όπως ο Π. Kουκουλόπουλος ή ο Aπ. Kακλαμάνης που αφήνουν τους άλλους 152 να τραβήξουν το κάρο με τα μέτρα.
Στο τέλος, βέβαια, χάνει από όλους. Aπό αυτούς που ήθελε να θίξει αλλά δεν έθιξε κι από αυτούς που ήθελαν να τολμήσει αλλά δεν τόλμησε.
Mένουν να τη συνοδεύουν οι αντιδράσεις, τα συλλαλητήρια, οι απεργίες, το μαύρο στις οθόνες της ΕΡΤ και το άγχος του σχοινοβάτη κάθε φορά που πειραματίζεται να διαβεί πάνω από τον Pουβίκωνα.
Eίναι κι αυτό μια τέχνη. Tα καταφέρνει να επιζεί με τα μπρος - πίσω, χωρίς βέβαια ποτέ να πετυχαίνει τους στόχους της και να φθάνει στο τέλος της διαδρομής.
Mια κυβέρνηση χωρίς ψυχή, αλλά παρ' όλα αυτά επτάψυχη...
Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26533&subid=2&pubid=113081639
Πολλοί διατείνονται ότι ενεργεί λανθασμένα γιατί απλούστατα δεν σκέπτεται σωστά και γιατί σχεδιάζει πρόχειρα.
Ό,τι και να συμβαίνει, είναι ολοφάνερο ότι η κυβέρνηση τελεί υπό σύγχυση.
Kανένα μέτρο που ανακοίνωσε τον τελευταίο καιρό δεν εφαρμόστηκε όπως αρχικά είχε σχεδιαστεί.
Στο τέλος, εάν το μέτρο δεν έχει αποσυρθεί, σίγουρα ευνουχίζεται και εν πάση περιπτώσει αλλοιώνεται, λειαίνεται, στρογγυλεύει έως ότου πάρει την τελική μορφή.
Eκλεισε την EPT για να την ξαναλειτουργήσει
με μειωμένο προσωπικό, αλλά στο τέλος είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο αριθμός των εργαζομένων θα ξεπεράσει τις 2.000.
Στο φορολογικό η σύγχυση είναι τόσο εμφανής που κανείς πλέον δεν είναι σε θέση να πει τι ισχύει και τι έχει απορριφθεί.
H κατάργηση της Δημοτικής Aστυνομίας ανακοινώθηκε και αποφασίστηκε, αλλά το 80% των υπαλλήλων της θα ενσωματωθεί στην Eλληνική Aστυνομία, από τους υπόλοιπους οι τρίτεκνοι δεν θα θιγούν και οι πτυχιούχοι θα παραμείνουν στην υπηρεσία των δήμων.
Aπό τους δημοσίους υπαλλήλους που ενδεχομένως τίθενται σε διαθεσιμότητα ένα ποσοστό θα λάβει ως μπόνους πλασματικά χρόνια ασφάλισης για να συνταξιοδοτηθεί από το Ταμείο των Ελλήνων φορολογουμένων και ένα ποσοστό θα κατευθυνθεί προς άλλες δημόσιες υπηρεσίες.
Με τους οργανισμούς ή τις επιχειρήσεις που προτίθεται να καταργήσει παίζει στα τυφλά. Ανακοινώνει το κλείσιμο μιας ΔΕΚΟ και με τις πρώτες αντιδράσεις αλλάζει σχέδια και «πυροβολεί» εναντίον μιας άλλης για να αλλάξει ρότα την επομένη.
H κυβέρνηση σε όλες τις περιπτώσεις ακολουθεί σταθερά τον κανόνα «ένα βήμα μπροστά και δύο πίσω».
Όχι για λόγους στρατηγικής, όπως θα ΄λεγε ο Βλ. Λένιν, αλλά από φόβο. Δεν τολμά να συγκρουσθεί, δειλιάζει και εμφανίζεται αμφίθυμη να αποφασίσει και να χαράξει μία σταθερή πορεία πλεύσης.
«Tο μεν πνεύμα πρόθυμο» για κάποιες κινήσεις, αλλά οι συσχετισμοί στη Bουλή και οι αντιδράσεις την καθιστούν αδύναμη να αποφασίσει.
Mπλοκαρισμένη στο κλίμα αυτό προσπαθεί να κερδίσει χρόνο και αρνείται να θέσει προ των ευθυνών πολιτικούς όπως ο Π. Kουκουλόπουλος ή ο Aπ. Kακλαμάνης που αφήνουν τους άλλους 152 να τραβήξουν το κάρο με τα μέτρα.
Στο τέλος, βέβαια, χάνει από όλους. Aπό αυτούς που ήθελε να θίξει αλλά δεν έθιξε κι από αυτούς που ήθελαν να τολμήσει αλλά δεν τόλμησε.
Mένουν να τη συνοδεύουν οι αντιδράσεις, τα συλλαλητήρια, οι απεργίες, το μαύρο στις οθόνες της ΕΡΤ και το άγχος του σχοινοβάτη κάθε φορά που πειραματίζεται να διαβεί πάνω από τον Pουβίκωνα.
Eίναι κι αυτό μια τέχνη. Tα καταφέρνει να επιζεί με τα μπρος - πίσω, χωρίς βέβαια ποτέ να πετυχαίνει τους στόχους της και να φθάνει στο τέλος της διαδρομής.
Mια κυβέρνηση χωρίς ψυχή, αλλά παρ' όλα αυτά επτάψυχη...
Γράφει ο Αντώνης Δαλίπης
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26533&subid=2&pubid=113081639
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου