σε απολυταρχικά καθεστώτα. Παράλληλα, αποδεικνύεται πως το Πεκίνο επιθυμεί να παίξει ένα πιο σημαντικό ρόλο, όχι μόνο στην Αφρική, αλλά και στην πλέον ευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχή του πλανήτη, αυτήν της Μ. Ανατολής.
Η Τουρκία ήταν η πρώτη μουσουλμανική χώρα που αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ το 1948, και στις δεκαετίες του 1980 και 1990 οι δυο χώρες ανέπτυξαν στενές σχέσεις και συνεργάστηκαν διπλωματικά, αλλά και στρατιωτικά. Ο τουρκικός στρατός επιδίωξε την συνεργασία με το Ισραήλ, καθώς και οι δυο χώρες αναγνώριζαν την απειλή από πλευράς Συρίας και Ιράν. Το Ισραήλ βοήθησε στον εξοπλισμό των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, ενώ η Τουρκία παραχώρησε πολύτιμο εναέριο χώρο προκειμένου να γυμνάζεται η ισραηλινή αεροπορία.
Τα τελευταία χρόνια οι σχέσεις αυτές φθάρθηκαν. Ο Erdogan στράφηκε προς τη Συρία και το Ιράν, απομακρυνόμενος παράλληλα από το Ισραήλ. Ένας από τους λόγους που επικαλέστηκε για αυτή τη διαφοροποίηση έχει να κάνει με το ζήτημα των Παλαιστινίων, αλλά και την ισραηλινή εισβολή στη Γάζα το 2008. Το 2010, οι σχέσεις μεταξύ τους κατέρρευσαν ολοκληρωτικά, εξαιτίας της ισραηλινής αιματηρής επίθεσης στον στολίσκο των ακτιβιστών, που κατευθύνονταν προς τη Γάζα.
Σήμερα, η μεγάλη ανησυχία επικεντρώνεται στη στροφή της Τουρκίας προς τη Κίνα. Όταν αρνήθηκε να επιτρέψει στην ισραηλινή αεροπορία να συμμετάσχει σε κοινά γυμνάσια στη κεντρική Ανατολία, η Τουρκία κάλεσε τη Κίνα. Ποιος είναι ο λόγος που ο Erdogan προσεγγίζει τη Κίνα; Πρόσφατα, οι δυο χώρες συμφώνησαν σε μια «στρατηγική συμμαχία», με στόχο τις διμερείς εμπορικές συναλλαγές. Προς το παρόν, η αξία του μεταξύ τους εμπορίου ανέρχεται στα $17 δισ. ετησίως, όμως ο στόχος είναι τα $50 δισ. μέχρι το 2015, και τα $100 δισ. έως το 2020. Όμως αυτή η στενή προσέγγιση δεν έχει να κάνει μόνο με το εμπόριο. Οι κοινές αεροπορικές ασκήσεις σηματοδοτούν μια αλλαγή στη τουρκική εξωτερική πολιτική, που στόχο έχει τη κινεζική υποστήριξη στην άσκηση πίεσης κατά των Κούρδων αυτονομιστών ανταρτών.
Όσο για τη Κίνα, η αύξηση της επιρροής της στη Τουρκία είναι μια έξυπνη στρατηγική. Οι κοινές ασκήσεις μόνο ανησυχία μπορούν να προκαλέσουν στις ΗΠΑ και στο ΝΑΤΟ. Ως που μπορούν να φτάσουν οι σχέσεις αυτές; Η Τουρκία αποτελεί κομμάτι του consortium που κατασκευάζει το μαχητικό επόμενης γενιάς F-35 Joint Strike Fighter, το οποίο και θα αποτελεί στο μέλλον το βασικό επιθετικό όπλο των ΗΠΑ. Μόλις το αποκτήσει η τουρκική πολεμική αεροπορία, μήπως θα καλέσει και εκπροσώπους της Κίνας για να παρακολουθήσουν τις δοκιμές του; Και τι πωλήσεις οπλικών συστημάτων θα κάνει η Κίνα προς τη Τουρκία; Βαλλιστικούς πυραύλους; Εξελιγμένα υποβρύχια;
Μήπως θα συνεισφέρει και η Τουρκία στις ρωσικές και κινεζικές φωνές που σήμερα αντιδρούν στις πιέσεις κατά της Β. Κορέας. Μήπως οι Τούρκοι θα συνεργαστούν με το Ιράν αναπτύσσοντας από κοινού κάποιες πυρηνικές μονάδες; Οι Δυτικοί αναλυτές ανησυχούν και ήδη άρχισαν να μελετούν σενάρια που έχουν να κάνουν με την ανάπτυξη των σχέσεων Τουρκίας – Κίνας, αλλά και τη δημιουργία ενός ευρύτερου δικτύου κρατών που θα βρεθεί αντιμέτωπο με τη Δύση.
Αν ο Erdogan επιλέξει να συμμαχήσει με απολυταρχικά καθεστώτα τύπου Κίνας, Ιράν, και Συρίας, τότε η χώρα του θα βρεθεί απομονωμένη από τη φιλελεύθερη Δύση. Δεν θα ασκεί καμία επιρροή στο κόσμο αφού θα ενώσει τη φωνή της με όλους εκείνους που προωθούν τη παγκόσμια αστάθεια. Οι σχέσεις αυτές θα θέσουν εν αμφιβόλω το αν η Τουρκία θα συνεχίσει να είναι μια ανοιχτή δημοκρατική κοινωνία, και το αν θα μπορέσει ποτέ να υπάρξει πραγματική συνεννόηση στη Μ. Ανατολή και αλλού.
Πριν από λίγες ημέρες, το Ισραήλ αντιμετώπισε καταστροφικές πυρκαγιές. Η Άγκυρα προσφέρθηκε να αποστείλει βοήθεια και πυροσβεστικά αεροσκάφη. Αυτή ήταν μια πολύ σωστή κίνηση, η οποία θα πρέπει να συνοδευτεί με μια αναστροφή της προηγούμενης πορείας της χώρας, έτσι ώστε να επανασυνδεθεί με τους παραδοσιακούς της συμμάχους τους οποίους και μπορεί να εμπιστεύεται.
S.A.- Wall Street Journal www.antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου