γυρνάει μερικές δεκαετίες πίσω, σε εποχές «υπόπτων», «συνωμοτών» και «συνωμοσιών». Στη θέση του κυρίου Χατζηδάκη θα μπορούσε να είναι ο οποιοσδήποτε βουλευτής ή πολιτικός του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Η προπαγάνδα κατά του πολιτικού κόσμου και ο λαϊκισμός, αργά ή γρήγορα θα οδηγούσαν σε ακρότητες.
Αναμφισβήτητα η κυβέρνηση φέρει τεράστια ευθύνη γιατί, συκοφαντώντας τη Νέα Δημοκρατία, καλλιέργησε τη μισαλλοδοξία, η οποία τώρα στρέφεται και εναντίον της. Στην κοινή γνώμη πέρασε η αντίληψη ότι συνυπεύθυνα είναι και τα δύο κόμματα. Αυτό έσπευσε να το εκμεταλλευθεί, να το αξιοποιήσει και να το αναδείξει η Αριστερά, πρωτίστως το ΚΚΕ με τους συνδικαλιστές του και δευτερευόντως ο ΣΥΡΙΖΑ με τις συνιστώσες του.
Τέτοιες ή παρόμοιες σκηνές βίας θα δούμε και άλλες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να τις αποδώσουμε σε κάποιες «αόρατες» δυνάμεις που προσπαθούν να αναχαιτίσουν τις δυνάμεις που αντιμάχονται το Μνημόνιο. Τέτοιες σκηνές δεν θα τις βλέπαμε αν η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ήταν πιο σοβαρή και πιο υπεύθυνη και η Νέα Δημοκρατία εμφάνιζε μια εναλλακτική πρόταση που δεν θα εξαντλείτο αποκλειστικά σε μια αριστερόστροφη αντιμνημονιακή ρητορική.
Δυστυχώς, έτσι όπως βαδίζουν, χάνουν, ή αν θέλετε δεν κερδίζει κανένας εκ των δύο. Και οι δύο, όμως, χάνουν σε βάρος των άκρων γιατί φοβήθηκαν τη συναίνεση, ή έστω τη συνεννόηση.
,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου