Ευαγγέλια Αφορισμών

[ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ‘ΦΙΛΟ-ΞΕΝΟΥΝ’ ΩΣ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΟ, ΕΝΑΝ Ή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΣΤΡΟΥΘΟΚΑΜΗΛΟΥΣ]

…κυρίες και κύριοι, φίλοι, φίλες, συνοδοιπόροι, εχθροί και λοιποί συγγενείς – δεν νομίζω να ξεχνάω κανέναν. είμαι σχεδόν σίγουρη ότι έχω συμπεριλάβει όλες τις στόφες των συναναστροφών μου σε τούτο το ευαγγέλιο των αφορισμών.

… μετά από τον άνωθεν σύντομο και περιεκτικό χαιρετισμό, κρίνω σκόπιμη τη δημοσίευση της ακόλουθης επιστολής. τούτη τη μέρα της λαμπρής αγάπης, της οικογενειακής θαλπωρής και των λοιπών ευγενών και ανώτερων συναισθημάτων, θα ήταν κρίμα, να μην καταθέσω και εγώ τις θερμότερες και πιο ειλικρινείς μου ευχές στο περήφανο μας γαϊτανάκι.

…αντί προλόγου, θα πω μόνο πως, το γεγονός ότι δεν ξέρουμε ποτέ το πότε κληρώνεται ο λήγων αριθμός μας –ναι, ναι, στα στερνά μας αναφέρομαι!- δεν σημαίνει ότι δεν έχουμε και δικαίωμα επιλογής στο μηδενισμό του κοντέρ που μετράει τα ψέματά μας. ως εκ τούτου και με μόνο βέβαιο ενδεχόμενο ελευθερίας και αποδέσμευσης, την εξύψωση της αλήθειας, καταλήγω στο ότι μία είναι η λέξη που νομοτελειακά και σαρωτικά οδηγεί στα άνωθεν.

…ποια είναι αυτή; σας την παραθέτω σε τρεις εκδοχές. η επιλογή δική σας. εγώ έχω διαλέξει ήδη…

ουαί, αλίμονο, σιχτίρι… τρεις εκδοχές, ένα το νόημα… διαλέγετε και παίρνετε…

εγώ, λοιπόν…

η μαίρη, η μαιρούλα, το μαιράκι, επιλέγω το ουαί…

…μου ακούγεται πιο εύηχο, πιο γεμάτο, περισσότερο ακαδημαϊκό – έχουμε και ένα πρόσωπο στην κοινωνία να υπερασπιστούμε, περισσότερο εκκλησιαστικό, με μεγαλύτερη ιστορία – για την ακρίβεια είναι ιστορία από μόνο του - και φυσικά πιο ιμπρεσιονιστικό.

…ξεκινάω λοιπόν, με τα ουαί μου, μπας και λυτρωθώ από το γαϊτανάκι, που με περιβάλλει…

ΟΥΑΙ, λοιπόν…

1. σε τούτους που σπείραν ελπίδες, και τις άφησαν να ψοφήσουν σαν τα σκυλιά στο χωράφι, αφυδατωμένες από τον ήλιο που μεσουρανούσε…
2. στα διαόλια που μας κάνουν να χορεύουμε σε ό,τι ρυθμό γουστάρουν και μπολιάζουν το χώμα όχι με λίπασμα… δεν φυτρώνουν λουλούδια πια… το χώμα γεννάει παπαγαλάκια και στρουθοκαμήλους… οι προσευχές δεν είναι προσευχές, είναι μονόλογοι πολυδιαφημισμένων αηδιαστικών ζώων.
3. στους κομπλεξικούς, ανέραστους, ψευτοδιανοούμενους που σουλατσάρουν από γειτονιά σε γειτονιά και από τοίχο σε τοίχο σκορπώντας ευχολόγια και δεήσεις. στο δρόμο γεννιέται η τέχνη, αγαπητοί μου… στο δρόμο, με αίμα και σιωπή που βάζει τις φωνές από τον πόνο.
4. στους βλάσφημους του λόγου, που επαιτούν για μπράβο στο ψευδές μας ψωνιστήρι.
5. στους καλλιτεχνάδες της πλάκας, που μπερδεύουν τη δημιουργία με τον αυνανισμό. ποτέ δεν ερωτευτήκατε, εσείς, ρε; ποτέ δεν γίνατε ένα με τον άλλον Άνθρωπο;
6. στους κυρίους που με τα φράγκα τους αγαπάνε τις δέκα μωρές παρθένες και τις κάνουν πρωταγωνίστριες άμα τη εμφανίσει.
7. στις κυρίες που μπερδεύουν τη βίζιτα με την ανάγκη έκφρασης μέσω της τέχνης, την πένα με το μαστίγιο και το μονόλογο της νίνα από τον τσέχωφ με τη συζήτηση για το επόμενο δωρισμένο τριήμερο στις κανάριες νήσους. τελικά ορισμένες υπηρεσίες κοστίζουν πολύ ακριβά.
8. σε όσους προσκυνάνε το όνομα και όχι την ουσία.
9. στη βαριά κουλτούρα που θεωρεί απολίτιστους όλους τους υπόλοιπους λάτρεις των λέξεων, των μουσικών, των έργων, λες και η πρώτη πρόταση που ψέλλιζαν από τα γεννοφάσκια τους, ήταν η πρώτη φράση από το ζαρατούστρα του νίτσε… ξεκαβαλάτε, οργίλοι!
10. στους δήθεν ευτυχισμένους, που σκορπάνε για την πλάκα τους συμβουλές ευεξίας και πληρότητας, μόνο και μόνο για να μην σκέφτονται το κόκκινο κραγιόν στο πουκάμισο του συζύγου τους, ή την τελευταία φωτογραφία της κυρίας τους με τον νέο σύντροφό της.

… αι σιχτίρι, λοιπόν…

…δεν είναι οι δέκα εντολές. μην γελιέστε! απλή στατιστική είναι. τόσο απλή που η μεγάλη μας ιδέα για την καλοζωισμένη μας πάρτη δεν μπορεί να διαβάσει. δεν ασχολούμαστε με τα απλά μαθηματικά… πάμε κατευθείαν στα σύνθετα, στα πολυπαραμετρικά προβλήματα. Κρύβουμε όλοι μέσα μας έναν νας, έναν αϊνστάιν, έναν καραθεοδωρή… δεν είμαστε τυχαίοι, εμείς!

…αυτά, που λέτε!

…ωραία, πολύ ωραία!

…όλα είναι υπέροχα! νηστέψαμε, θρηνήσαμε, χαρήκαμε, φάγαμε μαγειρίτσα, χορέψαμε… καιρός να δούμε τις αλήθειες μας τώρα. καιρός να δούμε την ασχήμια που μας περιβάλει, που μας έχει κάνει μισούς, που μας περιφέρει από τοίχο σε τοίχο κάνοντας μπανιστήρι της ασχήμιας του διπλανού…

…το ήξερα πως πάντα ήταν προτιμότερη η βαρυστομαχιά η προερχόμενη από τη μαγειρική των εντοσθίων, σε σχέση με τη βαρυστομαχιά της αλήθειας. δεν φανταζόμουν ποτέ, ωστόσο, ότι η αγάπη γιορτάζεται μία μόνο από τις 365 μέρες του χρόνου, συνοδευόμενη από υποκριτικά κεράσματα και ευχές σε ποικίλα χρώματα, σχέδια και αρώματα.

…τώρα μπορώ να ευχηθώ χρόνια αληθινά και να πάω να γλεντήσω πίνοντας κρασί σε κολονάτο ποτήρι. δεν θα παραβλέψω να τσουγκρίσω στην υγειά της κατάντιας μας με την κυρά -  αρχόντισσα, που θρηνεί στη γωνιά της, πέρα από τα τεχνητά μας φώτα… Κυρά - Αλήθεια τη λένε και ούτε σήμερα, δυστυχώς αναστήθηκε… δυστυχώς…

…χρόνια αληθινά, αδέρφια...

…πι.ες 1.: το κείμενο δεν είναι θρησκευτικό – έτσι για να λείπουν οι παρεξηγήσεις… ο καθένας πιστεύει και προσκυνά όποιον θεό και όποιον δαίμονα γουστάρει. αν δεν γουστάρει, δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν.

…πι.ες 2: υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω, μόνοι, περιφερόμενοι, άδειοι, μα όχι κενοί… τη σαθρή ευτυχία μας δεν την δέχονται ούτε ως δώρο... τι να τις κάνουν τις ευχές των περιφερόμενων μνημάτων;

…πι.ες 3: λυπάμαι, αν σας χάλασα τη διάθεση… μα, άφησα προειδοποίηση…

…πι.ες 4: ας μην γελιόμαστε… το καθαρό βλέμμα δεν κρύβεται… έχουμε όλοι μια αίσθηση για το τι κυκλοφορεί μεταξύ μας… υπάρχουν και διαμάντια, και ας τρώνε λάσπη…

…πι.ες 5: ας μάθουμε επι-τέλους να ερωτευόμαστε… άνευ όρων και άνευ εγγυήσεων. δεν θέλει κολώστρες οι αγάπη, ούτε φοβισμένους ο έρωτας!

τα σέβη μου.

μαίρη.
http://mairi-s-neighbourhood.blogspot.com/?zx=ff094a303afe291a