Η γερμανική εμμονή

Του Αγγελου Σταγκου
Η κυβέρνηση προσπαθεί να ξορκίσει κάθε συζήτηση για αναδιάρθρωση του χρέους, αλλά προς το παρόν τουλάχιστον δεν το κατορθώνει. Είναι πολλοί και ποικίλοι οι «παίκτες» που έθεσαν το θέμα. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι οι επιδόσεις της ίδιας της κυβέρνησης δεν επιτρέπουν να μπει τέρμα στη συζήτηση. Ελάχιστα έως και μηδαμινά είναι τα στοιχεία που επιτρέπουν αισιοδοξία ότι θα τα βγάλουμε πέρα χωρίς «επιμήκυνση» ή «κούρεμα», ενώ αντίθετα χειροτερεύει και το ευρωπαϊκό περιβάλλον, αν κρίνουμε από τη θεαματική επιτυχία των αντιευρωπαϊστών
«ακραιφνών Φινλανδών», στις εκλογές που έγιναν στη χώρα τους την περασμένη Κυριακή. Εκφράζονται ήδη ανησυχίες για το Μνημόνιο της Πορτογαλίας.
Είναι σαφές ότι εκείνοι που εμφανίζονται να πρωτοστατούν για να αναδιαρθρωθεί το ελληνικό χρέος είναι οι Γερμανοί. Εκτός από τον υπουργό Οικονομικών, τον Β. Σόιμπλε, σύμβουλοι της κυβέρνησης Μέρκελ έχουν επανειλημμένα πλασάρει την ιδέα σε κοινή γραμμή με Αγγλοσάξωνες ειδικούς. Λέγεται ότι πίσω από την προώθηση αυτής της άποψης βρίσκονται συμφέροντα που περιμένουν να κερδίσουν από τα ασφάλιστρα των ομολόγων, όμως, αν ευσταθεί αυτή η εκτίμηση, το πιθανότερο είναι ότι αφορά κυρίως ιδιώτες Αγγλοσάξωνες οικονομολόγους. Για τους Γερμανούς αξιωματούχους που βρίσκονται στην ίδια γραμμή το ζήτημα έχει να κάνει με την εσωτερική πολιτική της Γερμανίας.
Η γερμανική κυβέρνηση αντιμετωπίζει αυξανόμενες δυσκολίες, προκειμένου να πείσει την κοινή γνώμη ότι πρέπει να συνεισφέρει για να στηρίξει μέσω διαφόρων θεσμικών οργάνων τις δοκιμαζόμενες οικονομίες του ευρωπαϊκού Νότου και της Ιρλανδίας. Ο μέσος Γερμανός δεν παραδέχεται ότι ένα μεγάλο μέρος της οικονομικής ευεξίας της χώρας του οφείλεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στο ευρώ και εκείνο που φοβούνται οι decision makers είναι ότι θα φτάσει κάποια στιγμή που θα πλειοψηφήσουν εκείνοι που θα θέλουν έξοδο της χώρας από την Ευρωζώνη και αποστασιοποίηση από τις Βρυξέλλες. Επομένως, εκτιμούν ότι πρέπει να τελειώσουν με τη στήριξη κατά δόσεις προβληματικών χωρών, όπως η Ελλάδα, που άλλωστε δεν προσπαθεί ιδιαίτερα να ορθοποδήσει, γιατί με αυτό τον τρόπο εξοργίζεται και γίνεται όλο και πιο αρνητική η γερμανική κοινή γνώμη.
Ετσι κάπως εξηγείται η επιμονή των Γερμανών στην αναδιάρθρωση (άγνωστο ποια μορφή θέλουν να πάρει) του ελληνικού χρέους. Αλλωστε, η στάση τους βρίσκεται σε αρμονία και με την άποψη της Αγκελα Μέρκελ ότι και οι ιδιώτες δανειστές πρέπει να αναλαμβάνουν ένα μέρος των βαρών, όταν ο δανειολήπτης τους δεν μπορεί να ανταποκριθεί. Δεν είναι δυνατόν, σύμφωνα με αυτή τη λογική, οι πιστωτές να δανείζουν και να αποκομίζουν μεγάλα κέρδη χωρίς ρίσκο και όταν μια χώρα κινδυνεύει να χρεοκοπήσει να αναγκάζονται να τη στηρίξουν μόνο τα κράτη. Που σημαίνει ότι οι Γερμανοί θα συνεχίσουν να συντηρούν το θέμα της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, παρά τις αντιρρήσεις που προς το παρόν προβάλλονται από αρκετές πλευρές.
Είναι γνωστό ότι κατά της αναδιάρθρωσης τάσσονται η ΕΚΤ, η Κομισιόν, μάλλον η ηγεσία του ΔΝΤ και βέβαια η κυβέρνηση και ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, ο Γ. Προβόπουλος. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου και ο Γ. Προβόπουλος μάλιστα τη χαρακτηρίζουν «καταστροφική». Σίγουρα δεν θα είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να μας τύχει, αλλά αν τελικά περάσει των Γερμανών, που συνήθως έτσι συμβαίνει στην Ευρωζώνη, πώς θα τη δικαιολογήσουν στην ελληνική κοινή γνώμη χωρίς να δημιουργηθεί πανικός, όταν σήμερα χρησιμοποιούν τέτοιους ακραίους χαρακτηρισμούς;
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_20/04/2011_1295004