Το ερώτημα των εκλογών

Σταύρος Π. ΨυχάρηςΕπειδή πολύς λόγος γίνεται για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, χρήσιμο είναι να ειπωθούν μερικές αλήθειες.
Πρώτα πρώτα δεν υπάρχει σπουδαιότερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ο Λαός με την ψήφο του αποφασίζει ποιος και πώς θα τον κυβερνήσει. Και επειδή και ο Λαός και οι πολιτικοί συχνά αλλάζουν γνώμη ο συνταγματικός νομοθέτης έχει ορίσει να γίνονται εκλογές το αργότερο κάθε τέσσερα έτη.
Η πρόωρη προσφυγή στις κάλπες συχνά υπήρξε όπλο του κυβερνώντος κόμματος, που εκτιμά ότι οι περιστάσεις ευνοούν την αναβάπτιση του στη θέληση του Λαού
.
Προσφυγή στις κάλπες προώρως έχει γίνει και λόγω πτώσεως μιας συγκεκριμένης κυβερνήσεως. Παραδείγματα: Το 1958 έπεσε η κυβέρνηση Κ. Καραμανλή λόγω αποχωρήσεως ομάδας βουλευτών από την κυβερνώσα ΕΡΕ. Έγιναν αμέσως εκλογές και ο Καραμανλής τις κέρδισε. Το 1993 έπεσε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η άμεση προσφυγή στις κάλπες επανέφερε νικητή στην εξουσία τον Α. Παπανδρέου. Το 1965 όταν με την αποστασία βουλευτών έπεσε η κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου, ο ανώτατος άρχων δεν προκήρυξε εκλογές αλλά ακολουθώντας τις υποδείξεις κακών συμβούλων, ενεπιστεύθη την εξουσία σε εκ γεννετής θνησιγενή σχήματα.
Το αποτέλεσμα είναι γνωστόν. Η άρνηση των εκλογών δηλητηρίασε τον δημόσιο βίο, υπενόμευσε την πολιτική ζωή και τίναξε στον αέρα την ομαλότητα. Η μελέτη των όσων συνέβησαν τότε και όσα απεκαλύφθησαν εν συνεχεία οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αν είχαν γίνει εκλογές οι συνταγματάρχες της 21ης Απριλίου δεν θα είχαν κρεμάσει τη Δημοκρατία το 1967.
Η ιστορία θα καταγράψει λόγους και πράξεις εκείνων που αρνούμενοι τις εκλογές εκ των πραγμάτων διευκόλυναν το πραξικόπημα. Οι ίδιοι οι επικεφαλείς του πραξικοπήματος έχουν ομολογήσει ότι αν δεν προλάβαιναν να δράσουν πριν από τις εκλογές, μετά δεν θα υπήρχαν περιθώρια επιτυχίας. Προετοίμαζαν χρόνια το πραξικόπημα, αξιοποίησαν τη σύγκρουση βασιλέως και (αντισυνταγματικώς απολυθέντος) πρωθυπουργού και εκμεταλλεύθηκαν την έκρυθμη κατάσταση που συντηρούσε η άρνηση προσφυγής στον κυρίαρχο Λαό.
Κατά πλήρη διαστροφή των γεγονότων, κατηγορήθηκαν εκείνοι που απαιτούσαν άμεση προσφυγή σε εκλογές!
Η ιστορία διδάσκει· και η προσεκτική μελέτη των γεγονότων, το αίτιον και το αιτιατόν, μας δείχνει που οδηγείται ο δημόσιος βίος - τί θα συμβεί στο προσεχές μέλλον.
***
Το συμπέρασμα;
Όταν ο Πρωθυπουργός λίγο πριν από τις δημοτικές εκλογές κατέστησε σαφές ότι εκλογική ήττα του ΠαΣοΚ θα προκαλέσει προσφυγή στις κάλπες, διότι θα θεωρηθεί ως κατ' ουσίαν άρση της εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση, όλοι αντελήφθησαν ότι ο κ. Παπανδρέου ορθώς εξαρτούσε την παραμονή του από το αποτέλεσμα των εκλογών εκείνων.
Δεν υπάρχει τώρα παρόμοια κατάσταση. Αλλά η χώρα ζει σε μια διαρκή αμφισβήτηση. Ακόμη και περιθωριακές, ακραίες, πολιτικές δυνάμεις διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο στη δημόσια ζωή και αμφισβητούν την δύναμη και των δυο μεγάλων κομμάτων.
Η ύπαρξη και αυτού του ίδιου του κράτους, ως συντεταγμένης Πολιτείας αμφισβητείται ακόμη και από... ξένους λαθρομετανάστες. Παρένθεση: έχουμε αντιληφθεί τι σημαίνει οι μισοί σχεδόν Έλληνες να δηλώνουν ότι τάσσονται υπέρ της αυτοδικίας;
Και το σπουδαιότερον: Όταν μιλάμε για συναίνεση, τί εννοούμε;
Αν τα δυο μεγάλα κόμματα είναι αποφασισμένα να συναινέσουν και να μοιράσουν τις ευθύνες, καλοδεχούμενη η πρόθεσή τους. Μένει να δηλωθούν τα σημεία συμφωνίας σε μια πολιτική που θα εγκρίνει προφανώς και η Εσπερια. Διότι όλοι γνωρίζουμε τις αρμοδιότητες της Τρόικας!
Σε αντίθετη περίπτωση η κυβέρνηση οφείλει να ξεκαθαρίσει το τοπίο. Είναι σε θέση να πραγματοποιήσει τις μεγάλες αλλαγές που μας ζητούνται με όλες τις θυσίες που συνεπάγονται; Αν ναι ας προχωρήσει χωρίς δισταγμούς, διγλωσσίες και αμφιταλαντεύσεις.
Διαφορετικά να μην εκπλαγούμε αν τα τύμπανα της Ευρώπης σημάνουν εκλογές εδώ και τώρα...
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=401064&h1=true