Ο νέος ευρωπαϊκός «πόλεμος»

του Ν.Γ. Δρόσου

Αν υπάρχει ένας λόγος για τον οποίο η κρίση χρέους έχει πάρει τις σημερινές της διαστάσεις, αυτός αφορά, δίχως άλλο, στις ευρωπαϊκές -κυρίως γερμανικές- παλινωδίες και στην αδυναμία εξεύρεσης μιας πειστικής και βιώσιμης λύσης, η οποία θα αποκαθιστούσε την εμπιστοσύνη των αγορών προς την ευρωζώνη.
Πακέτο στήριξης για τη μια χώρα, προσωρινός μηχανισμός στήριξης για την επόμενη, «μόνιμος» μηχανισμός στη συνέχεια και τελικά, λύση πουθενά.
Από την πρώτη στιγμή της εκδήλωσης της κρίσης
, με αφορμή τις ελληνικές δημοσιονομικές αθλιότητες, έως σήμερα, που αυτή απειλεί ακόμη και το σκληρό πυρήνα της ευρωζώνης και μια από τις πλουσιότερες χώρες του Κόσμου (G7), την Ιταλία, το Βερολίνο κινείται στους δικούς του επιφυλλακτικούς ρυθμούς και κάνει κουρελόχαρτο ακόμη και την πρόταση του ατυχούς Βαν Ρομπέϊ, ο οποίος είχε εξαγγείλει έκτακτη Σύνοδο Κορυφής, για την Παρασκευή.

Ο φίλτατος Έντα Κένυ, πρωθυπουργός της Ιρλανδίας, συνόψισε χθες το θέμα με ιδιαίτερη ευστοχία: «Η Moody’s δεν έχει πρόβλημα με την Ιρλανδία. Η Ιρλανδία έχει πρόβλημα με την Ευρώπη»...
Και πώς να μην έχει και η Ιρλανδία, και η Πορτογαλία και βεβαίως η Ελλάδα πρόβλημα με την Ευρώπη, και κυρίως με τη Γερμανία και την πολιτική Μέρκελ, όταν πρώτον, η εμμονή για τη συμμετοχή ιδιωτών στο όποιο νέο «πακέτο στήριξης» έχει οδηγήσει σε ρήξη τόσο τα κράτη μέλη μεταξύ τους όσο και με την ίδια την ΕΚΤ, η οποία σθεναρά πρεσβεύει την χρηματοπιστωτική «ορθότητα», και δεύτερον, όταν η αδυναμία εξεύρεσης λύσης επί του θέματος αυτού, οδηγεί τους οίκους αξιολόγησης σε συνεχείς υποβαθμίσεις του αξιόχρεου των κρατών τα οποία χρειάζονται περαιτέρω στήριξη;

Αυτό δεν μας είπε χθες η Fitch;

Καθαρά και ξάστερα, ώ στε να μην υπάρχουν αμφιβολίες, ο οίκος αξιολόγησης ανακοίνωσε ότι «η υποβάθμιση οφείλεται στην απουσία ενός νέου, πλήρως χρηματοδοτούμενου και αξιόπιστου προγράμματος χρηματοδότησης από την ΕΕ και το ΔΝΤ, την αυξημένη αβεβαιότητα αναφορικά με τη συμμετοχή των ιδιωτών σε ένα μελλοντικό νέο πακέτο, αλλά και τις αδύναμες μακροοικονομικές προοπτικές της Ελλάδας».

Την ίδια ώρα, κατέστησε σαφές ότι η προηγούμενη αξιολόγηση είχε στηριχθεί στην εκτίμηση, ότι η Ελλάδα θα λάβει επιπλέον χρήματα χωρίς να υπάρχει όρος για συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα στο νέο πακέτο ΕΕ – ΔΝΤ, ο οποίος θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιστωτικό γεγονός.

Τι μας είπαν δηλαδή οι «αξιολογητές μας»;

Ότι θεωρούσαν δεδομένη την παροχή στήριξης εκ μέρους της ΕΕ και του ΔΝΤ και ότι δεν φανταζόντουσαν, όχι μόνον ότι οι Γερμανοί και οι «δορυφόροι» τους θα επέμεναν τόσο λυσσαλέα στη συμμετοχή ιδιωτών, αλλά ούτε και ότι η ίδια η ευρωζώνη θα ήταν ανίκανη να καταλήξει σε μια απόφαση απ’αυτού.

Η Γερμανία επιδιώκει σήμερα να διασφαλίσει την πρωτοκαθεδρία της στην ΕΕ, εκμεταλευόμενη την οικονομική της ισχύ και αποδομεί, έτσι, σταδιακά αλλά σταθερά, τη νομισματική ένωση.

Για να παραφράσουμε όμως τα λόγια ενός Βασιλιά, ο οποίος και ο ίδιος είχε βρεθεί αντιμέτωπος με τους Γερμανούς: «οδηγούμεθα σε μια σύγκρουση για να αντιμετωπίσουμε την πρόκληση μιας αρχής, η οποία αν υπερισχύσει, θα είναι μοιραία για κάθε πολιτισμένη τάξη στον κόσμο».

Πρόκειται για την αρχή που επιτρέπει σε ένα κράτος, το οποίο βρίσκεται στην αναζήτηση της εξουσίας, να θεωρεί ότι η χρήση ισχύος είναι θεμιτή και «ορθή», ακόμη και όταν παραβιάζεται το σύνολο των αρχών επι των οποίων οικοδομήθηκε η ΕΕ.

Η αρχή αυτή, απογυμνωμένη από κάθε πρόσχημα, αφορά ασφαλώς στο πρωτόγονο δόγμα, ότι η δύναμη και η επιβολή αποτελούν «το σωστό».

Αν όχι η Ελλάδα, τουλάχιστον η Ευρώπη, θα το ανεχθεί;
http://www.euro2day.gr/specials/reveille/136/articles/648796/Article.aspx/