H Ευρώπη κάνει τεράστιο λάθος που επιλέγει τη λιτότητα και τη μείωση του βιοτικού επιπέδου όλων των Ευρωπαίων πολιτών για να αντιμετωπίσει την τεράστια κρίση χρέους. Οταν έχεις υπερβολικό χρέος, έχεις τρία εργαλεία για να το αντιμετωπίσεις: τη λιτότητα, την υποτίμηση και την πτώχευση. Στη συγκεκριμένη στιγμή η λιτότητα δεν επαρκεί διότι το χρέος είναι τόσο μεγάλο που θα χρειαστεί κυριολεκτικά να διαλυθούν οι ευρωπαϊκές οικονομίες, οι ευρωπαϊκές κοινωνίες και η ίδια η Ενωμένη Ευρώπη για να περιοριστεί. Το κόστος δηλαδή είναι μεγαλύτερο από το όφελος.
Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι έχει ξεκινήσει ένας νομισματικός πόλεμος, με όλους τους «αντιπάλους» να υποτιμούν το νόμισμά τους και το ευρώ να ανατιμάται.
Οι ΗΠΑ τυπώνουν χρήμα και υποτιμούν συνεχώς το δολάριο.
Η Κίνα έχει συνδέσει το γουάν με το δολάριο και υποτιμάται και αυτό έναντι του ευρώ.
Η Ιαπωνία πουλάει συστηματικά γεν στις διεθνείς αγορές για να ρίξει την ισοτιμία του.
Η Αγγλία ανακοίνωσε ότι θα χαλαρώσει τη συναλλαγματική της πολιτική αυξάνοντας την ποσότητα χρήματος.
Η Ελβετία πουλάει ελβετικά φράγκα για να περιορίσει την ανατίμηση του νομίσματός της.
Μόνο η Ευρώπη επιμένει να αγνοεί τη νομισματική πολιτική και επιμένει στη λιτότητα.
Στον πόλεμο των νομισμάτων, η πολιτική αυτή δεν είναι η ενδεδειγμένη. Δεν αποδίδει επαρκώς, αντίθετα οδηγεί σε ύφεση, σε φτώχεια και σε ταυτόχρονη ανατίμηση του νομίσματος.
Σε ένα υφεσιακό περιβάλλον, όπως είναι το ευρωπαϊκό σήμερα, η υποτίμηση του νομίσματος θα είχε τρία αποτελέσματα:
■ Θα δημιουργούσε ανάπτυξη από τις εξαγωγές.
■ Θα αυξανόταν ο πληθωρισμός.
■ Θα μειωνόταν το βάρος του χρέους.
Η μείωση του βάρους του χρέους θα απομάκρυνε το ενδεχόμενο πτωχεύσεων και θα ισχυροποιούσε το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης.
Αυτό χρειάζεται η Ευρώπη σήμερα και παρόλο που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει ως βασικό σκοπό την αποφυγή του πληθωρισμού, θα πρέπει να ακολουθήσει την πορεία των άλλων κεντρικών τραπεζών, διευκολύνοντας την επίλυση του ευρωπαϊκού προβλήματος. Το δίλημμα λοιπόν τελικά είναι τι προτιμάμε από τα δύο: να ανέβει λίγο ο πληθωρισμός ή να βυθιστούμε στην ύφεση;
Καθώς η Ευρώπη αποφεύγει την υποτίμηση του ευρώ μέσω του τυπώματος χρήματος, η ανταγωνιστικότητά της θα μειώνεται, η λιτότητα θα δημιουργεί κοινωνικές κρίσεις χωρίς να λύνει το πρόβλημα και τελικά η Ευρώπη ή θα αναγκαστεί να καταφύγει σε πτωχεύσεις -με πρώτη την Ελλάδα- ή θα αλλάξει πολιτική τυπώνοντας χρήμα.
Αλλη λύση δεν υπάρχει και είναι απορίας άξιον γιατί γίνεται τόση συζήτηση στην Ευρώπη και γιατί δεν αξιοποιείται η διεθνής πείρα. Η μόνη λογικοφανής απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ότι οι περί τη Γερμανία ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες θέλουν να οδηγήσουν στα όρια της πτώχευσης όλες τις αδύναμες χώρες του Νότου, να πάρουν την περιουσία τους (επιχειρήσεις, γη, φυσικούς πόρους), να αποκτήσουν έλεγχο στη διοίκησή τους και μετά να «σώσουν» το ευρωπαϊκό οικοδόμημα έχοντας και τον απόλυτο έλεγχο ολόκληρης της ευρωπαϊκής ηπείρου. Ανατριχιαστική σκέψη!
Γρ. Νικολόπουλος
http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=152836
Αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι ότι έχει ξεκινήσει ένας νομισματικός πόλεμος, με όλους τους «αντιπάλους» να υποτιμούν το νόμισμά τους και το ευρώ να ανατιμάται.
Οι ΗΠΑ τυπώνουν χρήμα και υποτιμούν συνεχώς το δολάριο.
Η Κίνα έχει συνδέσει το γουάν με το δολάριο και υποτιμάται και αυτό έναντι του ευρώ.
Η Ιαπωνία πουλάει συστηματικά γεν στις διεθνείς αγορές για να ρίξει την ισοτιμία του.
Η Αγγλία ανακοίνωσε ότι θα χαλαρώσει τη συναλλαγματική της πολιτική αυξάνοντας την ποσότητα χρήματος.
Η Ελβετία πουλάει ελβετικά φράγκα για να περιορίσει την ανατίμηση του νομίσματός της.
Μόνο η Ευρώπη επιμένει να αγνοεί τη νομισματική πολιτική και επιμένει στη λιτότητα.
Στον πόλεμο των νομισμάτων, η πολιτική αυτή δεν είναι η ενδεδειγμένη. Δεν αποδίδει επαρκώς, αντίθετα οδηγεί σε ύφεση, σε φτώχεια και σε ταυτόχρονη ανατίμηση του νομίσματος.
Σε ένα υφεσιακό περιβάλλον, όπως είναι το ευρωπαϊκό σήμερα, η υποτίμηση του νομίσματος θα είχε τρία αποτελέσματα:
■ Θα δημιουργούσε ανάπτυξη από τις εξαγωγές.
■ Θα αυξανόταν ο πληθωρισμός.
■ Θα μειωνόταν το βάρος του χρέους.
Η μείωση του βάρους του χρέους θα απομάκρυνε το ενδεχόμενο πτωχεύσεων και θα ισχυροποιούσε το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης.
Αυτό χρειάζεται η Ευρώπη σήμερα και παρόλο που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα έχει ως βασικό σκοπό την αποφυγή του πληθωρισμού, θα πρέπει να ακολουθήσει την πορεία των άλλων κεντρικών τραπεζών, διευκολύνοντας την επίλυση του ευρωπαϊκού προβλήματος. Το δίλημμα λοιπόν τελικά είναι τι προτιμάμε από τα δύο: να ανέβει λίγο ο πληθωρισμός ή να βυθιστούμε στην ύφεση;
Καθώς η Ευρώπη αποφεύγει την υποτίμηση του ευρώ μέσω του τυπώματος χρήματος, η ανταγωνιστικότητά της θα μειώνεται, η λιτότητα θα δημιουργεί κοινωνικές κρίσεις χωρίς να λύνει το πρόβλημα και τελικά η Ευρώπη ή θα αναγκαστεί να καταφύγει σε πτωχεύσεις -με πρώτη την Ελλάδα- ή θα αλλάξει πολιτική τυπώνοντας χρήμα.
Αλλη λύση δεν υπάρχει και είναι απορίας άξιον γιατί γίνεται τόση συζήτηση στην Ευρώπη και γιατί δεν αξιοποιείται η διεθνής πείρα. Η μόνη λογικοφανής απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ότι οι περί τη Γερμανία ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες θέλουν να οδηγήσουν στα όρια της πτώχευσης όλες τις αδύναμες χώρες του Νότου, να πάρουν την περιουσία τους (επιχειρήσεις, γη, φυσικούς πόρους), να αποκτήσουν έλεγχο στη διοίκησή τους και μετά να «σώσουν» το ευρωπαϊκό οικοδόμημα έχοντας και τον απόλυτο έλεγχο ολόκληρης της ευρωπαϊκής ηπείρου. Ανατριχιαστική σκέψη!
Γρ. Νικολόπουλος
http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=152836
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου