Τελικά η αναδιάρθρωση και η ενεργοποίηση των CDS ήταν αυτό που έλεγα εδώ και πολύ καιρό... μη γεγονός. Μη γεγονός υπό την έννοια ότι δεν θα τελείωνε ο κόσμος, δεν θα ερχόταν το τέλος του καπιταλισμού και πάνω από όλα, δεν υπήρχε πρόβλημα με το τραπεζικό σύστημα κτλ κτλ κτλ.
Υπάρχει ένα θέμα που αρχίζει και συζητιέται εδώ και λίγο καιρό. Και συζητιέται από πολλούς. Το έχω αναφέρει και εγώ από πέρυσι πολλές φορές και επιτέλους το λένε και άλλοι.
Αυτό που συζητιέται είναι το εξής: για ποιο λόγο δεν έγινε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους αρχές 2010 (ορισμένοι λένε και μέσα 2009) και έγινε τώρα;
Υπάρχει ένα θέμα που αρχίζει και συζητιέται εδώ και λίγο καιρό. Και συζητιέται από πολλούς. Το έχω αναφέρει και εγώ από πέρυσι πολλές φορές και επιτέλους το λένε και άλλοι.
Αυτό που συζητιέται είναι το εξής: για ποιο λόγο δεν έγινε αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους αρχές 2010 (ορισμένοι λένε και μέσα 2009) και έγινε τώρα;
Την απάντηση λίγο πολύ την ξέρουμε. Το ότι το τραπεζικό σύστημα της Ευρώπης δεν ήταν έτοιμο για να αναλάβει τις χασούρες της Ελλάδος.
Και προκειμένου να ετοιμαστεί το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, καθυστέρησε η διαδικασία για να μπορούν οι τράπεζες (με τις ευλογίες της ευρωπαϊκής πολιτικής ηγεσίας) να πουλήσει όσο ελληνικό χαρτί ήταν δυνατόν. Που το πούλησε όμως; Η απάντηση είναι στην ΕΚΤ, ή στους φορολογούμενους των άλλων Ευρωπαϊκών χωρών.
Αυτό λέει ο Carl Weinberg (High Frequency Economics) σε άρθρο στο CNBC, όπου δείχνει την ανήθικη διολίσθηση της Ευρώπης. Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Carl Weinberg.
Ας το σκεφτούμε αυτό λίγο.
Προκειμένου οι μέτοχοι των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών να γλιτώσουν την μετοχική γκιλοτίνα (το dilution), μειώθηκε το ΑΕΠ της Ελλάδος κατά 15% (και έχουμε ακόμα δρόμο), η ανεργία είναι στο 21%, η ελληνική κυβέρνηση μας έχει ταράξει όλους σε άδικη φορολόγηση (να μην την ονομάσω κάτι άλλο) και το πρόβλημα τελικά δεν λύθηκε.
Όχι μόνο αυτό, αλλά το τελικό κόστος εκ μέρους των ευρωπαϊκών χωρών (των Ευρωπαίων φορολογούμενων δηλαδή), θα είναι πολύ μεγαλύτερο από ό,τι αν γινόταν μια αναδιάρθρωση το 2010.
Τώρα το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους είναι διακρατικό, το κόστος ενός μελλοντικού default (ένα σίγουρο στοίχημα θα έλεγα) θα το αναλάβουν οι Ευρωπαίοι πολίτες και το πρόβλημα της Ελλάδος δεν θα λυθεί ούτε τα επόμενα 20 χρόνια.
Και όλα αυτά διότι:
- Η Ελληνική πολιτική ηγεσία ήταν ανεπαρκής.
- Τα ΜΜΕ είχαν τρομοκρατήσει τον κόσμο όλο σχετικά με το τι σημαίνει μια αναδιάρθρωση.
- Δεν θα έπρεπε να κάνουμε αναδιάρθρωση για να μην κερδίσουν οι κακοί κερδοσκόποι (και κάτι τέτοιες χαζομάρες)
- Δεν είχε κανένας λογαριάσει του τι θα είχαμε κερδίσει αν γινόταν αυτή η αναδιάρθρωση το 2010
- Τα ΜΜΕ είχαν τρομοκρατήσει τον κόσμο όλο σχετικά με το τι σημαίνει μια αναδιάρθρωση.
- Δεν θα έπρεπε να κάνουμε αναδιάρθρωση για να μην κερδίσουν οι κακοί κερδοσκόποι (και κάτι τέτοιες χαζομάρες)
- Δεν είχε κανένας λογαριάσει του τι θα είχαμε κερδίσει αν γινόταν αυτή η αναδιάρθρωση το 2010
Να μην κάνω καθόλου αναφορά σε όλους αυτούς (ξέρουν ποιο είναι) που έλεγαν ότι αρκεί να τηρήσουμε το μνημόνιο και το χρέος θα μπορεί να αποπληρωθεί.
Αν είχε γίνει αναδιάρθρωση και κούρεμα 50% το 2010, ναι μεν θα χρειαζόμασταν μια ευρωπαϊκή ομπρέλα (αλλά όχι τόσο μεγάλη), ναι μεν θα είχαμε ύφεση και ανεργία (αλλά όχι τόσο πολύ), αλλά δεν θα ήμασταν μη βιώσιμοι στο βαθμό που είμαστε σήμερα και δεν θα είχε στεγνώσει η αγορά από ρευστό όπως έχει στεγνώσει σήμερα, που έχει προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στην ελληνική οικονομία. Τέλος, δεν θα είχαμε το ποσοστό των διακρατικών δανείων που έχουμε σήμερα.
Και όλα αυτά στο όνομα του ότι το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα δεν ήταν έτοιμο!!
Ο Carl Weinberg ήταν αντιπρόσωπος στις αναδιαρθρώσεις χρεών που έγιναν την δεκαετία του ΄80 στο Μεξικό και τη Βραζιλία. Λέει ότι αυτές οι δυο αναδιαρθρώσεις ήταν πολύ πετυχημένες διότι έγιναν χωρίς πολιτικές επιρροές.
Μάλιστα λέει ότι αν η δουλειά στην Ελλάδα είχε γίνει σωστά από την αρχή, δεν θα ήταν ανάγκη να αποσταθεροποιηθεί η οικονομία και η ελληνική κρατική οντότητα.
Η δική μου η παρατήρηση είναι ότι άπαντες έχουν ευθύνη που δεν έγινε η αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδος αρχές 2010. Πρωτίστως βέβαια η ελληνική κυβέρνηση που αρνιόντουσαν πεισματικά να δει την πραγματικότητα, ίσως διότι πίστευαν τα ίδια τους τα παραμύθια.
Και η Ευρώπη έχει ευθύνη και κυρίως οι “φίλοι μας” οι Γάλλοι. Και όταν θα έρθει ο λογαριασμός, αυτοί είναι (οι Ευρωπαίοι) που θα πρέπει να λογοδοτήσουν για ποιο λόγο θα χάσουν λεφτά από την Ελλάδα οι φορολογούμενοι τους και όχι εμείς. Διότι αφού ήθελαν τόσο πολύ να σώσουν τις τράπεζες τους (και εμείς τους αφήσαμε), καλά να πάθουν αυτοί και καλά να πάθουμε και εμείς που έχουμε την πολιτική ηγεσία που έχουμε.
Είμαι απολύτως σίγουρος ότι για τους λανθασμένους χειρισμούς στην Ελλάδα θα γραφτούν πολλά βιβλία. Για αυτό όμως που δεν είμαι σίγουρος, είναι αν θα αναλάβει κάποιος την ευθύνη για αυτούς τους λάθος χειρισμούς και αν θα τιμωρηθεί κανείς. Ειδικά για το τελευταίο, κρατώ μικροσκοπικό καλάθι.
george.kesarios@capital.gr
Αν είχε γίνει αναδιάρθρωση και κούρεμα 50% το 2010, ναι μεν θα χρειαζόμασταν μια ευρωπαϊκή ομπρέλα (αλλά όχι τόσο μεγάλη), ναι μεν θα είχαμε ύφεση και ανεργία (αλλά όχι τόσο πολύ), αλλά δεν θα ήμασταν μη βιώσιμοι στο βαθμό που είμαστε σήμερα και δεν θα είχε στεγνώσει η αγορά από ρευστό όπως έχει στεγνώσει σήμερα, που έχει προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά στην ελληνική οικονομία. Τέλος, δεν θα είχαμε το ποσοστό των διακρατικών δανείων που έχουμε σήμερα.
Και όλα αυτά στο όνομα του ότι το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα δεν ήταν έτοιμο!!
Ο Carl Weinberg ήταν αντιπρόσωπος στις αναδιαρθρώσεις χρεών που έγιναν την δεκαετία του ΄80 στο Μεξικό και τη Βραζιλία. Λέει ότι αυτές οι δυο αναδιαρθρώσεις ήταν πολύ πετυχημένες διότι έγιναν χωρίς πολιτικές επιρροές.
Μάλιστα λέει ότι αν η δουλειά στην Ελλάδα είχε γίνει σωστά από την αρχή, δεν θα ήταν ανάγκη να αποσταθεροποιηθεί η οικονομία και η ελληνική κρατική οντότητα.
Η δική μου η παρατήρηση είναι ότι άπαντες έχουν ευθύνη που δεν έγινε η αναδιάρθρωση του χρέους της Ελλάδος αρχές 2010. Πρωτίστως βέβαια η ελληνική κυβέρνηση που αρνιόντουσαν πεισματικά να δει την πραγματικότητα, ίσως διότι πίστευαν τα ίδια τους τα παραμύθια.
Και η Ευρώπη έχει ευθύνη και κυρίως οι “φίλοι μας” οι Γάλλοι. Και όταν θα έρθει ο λογαριασμός, αυτοί είναι (οι Ευρωπαίοι) που θα πρέπει να λογοδοτήσουν για ποιο λόγο θα χάσουν λεφτά από την Ελλάδα οι φορολογούμενοι τους και όχι εμείς. Διότι αφού ήθελαν τόσο πολύ να σώσουν τις τράπεζες τους (και εμείς τους αφήσαμε), καλά να πάθουν αυτοί και καλά να πάθουμε και εμείς που έχουμε την πολιτική ηγεσία που έχουμε.
Είμαι απολύτως σίγουρος ότι για τους λανθασμένους χειρισμούς στην Ελλάδα θα γραφτούν πολλά βιβλία. Για αυτό όμως που δεν είμαι σίγουρος, είναι αν θα αναλάβει κάποιος την ευθύνη για αυτούς τους λάθος χειρισμούς και αν θα τιμωρηθεί κανείς. Ειδικά για το τελευταίο, κρατώ μικροσκοπικό καλάθι.
george.kesarios@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου