Οταν μια χώρα μετατρέπεται σε φρούριο όχι για να αντιμετωπίσει κάποια ξένη επιβουλή ή μια κρίσιμη περίσταση αλλά για να εορτάσει την εθνική της επέτειο, τότε ένα μόνο μπορείς να μονολογήσεις: πώς καταντήσαμε!..
Οταν μια χώρα εορτάζει την εθνική της επέτειο με μαθητές που μουντζώνουν, με εκπαιδευτικούς που υποκινούν, με φανατικούς που αποδοκιμάζουν και με ταραχοποιούς που επιδιώκουν την πρόκληση επεισοδίων, τότε ένα μόνο μπορείς να αναλογιστείς: πώς κατάντησε αυτή η χώρα!..
Το δυστύχημα είναι ότι αυτά δεν συνέβησαν ξαφνικά, ούτε από τη μια μέρα στην άλλη. Αποτελούν την τελευταία εκδοχή μιας διαδικασίας αποσύνθεσης για την οποία φέρουν ευθύνη πολλοί.
Φέρουν ευθύνη όσοι επιδιώκουν καθημερινά να χρησιμοποιήσουν την κρίση για να μεγεθύνουν τη δική τους δημόσια παρουσία, για να αρπάξουν βιαίως την ευκαιρία προκειμένου να ακουστούν ή να επιβληθούν στον δημόσιο χώρο.
Φέρει ευθύνη η συντεταγμένη Πολιτεία που αποδέχεται και συντηρεί ένα κλίμα συνενοχής, ανοχής και ατιμωρησίας. Να υπενθυμίσω, ας πούμε, ότι όσοι προκάλεσαν τα προηγούμενα επεισόδια στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου απηλλάγησαν από τη Δικαιοσύνη!
Φέρουν ευθύνη όσοι (με τη ρητορική ή τις πράξεις τους) σπρώχνουν τη χώρα σε ένα κλίμα «άτυπου εμφυλίου», σε μια ανεξέλεγκτη κοινωνική σύγκρουση - χαμηλής έντασης προς το παρόν αλλά σύγκρουση…
Φέρουν ευθύνη, όμως, κι όσοι εκπρόσωποι της επίσημης Πολιτείας προωθούν και υλοποιούν μια πολιτική με έντονα τα στοιχεία της οικονομικής αυθαιρεσίας και της κοινωνικής σκληρότητας.
Μην έχετε καμία αμφιβολία. Οταν η ίδια η Πολιτεία εγκαταλείπει την εθνική επιταγή της κοινωνικής συνοχής στο όνομα «των απαιτήσεων των δανειστών», τότε αφήνει τη δημοκρατική κοινωνία απροστάτευτη απέναντι σε όσους την επιβουλεύονται.
Θα πω κάτι με το χέρι στην καρδιά.
Η μεγαλύτερη αποτυχία του πολιτικού συστήματος δεν είναι ότι άφησε να οδηγηθεί η χώρα στη χρεοκοπία και την καταστροφή. Αυτό είναι δεδομένο και δεν σηκώνει συζήτηση.
Η μεγαλύτερη αποτυχία του είναι ότι εδώ και δυόμισι χρόνια δεν καταφέρνει να διαχειριστεί αυτή την αναντίρρητη καταστροφή με στοιχειώδη αξιοπιστία, συνεκτικότητα, συγκρότηση και ευαισθησία.
Απέτυχε στην αποφυγή της κρίσης. Απέτυχε, όμως, και στη διαχείρισή της.
Θα μου πείτε: αυτό φταίει που γιορτάζουμε την 25η Μαρτίου σε συνθήκες «Ελεύθερων Πολιορκημένων»;
Οχι. Αλλά για να καταντήσει μια κοινωνία εδώ που καταντήσαμε, χρειάζεται να συμβούν πολλά και πολλοί να βάλουν το χεράκι τους.
Κι αν θέλουμε να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχουν εύκολοι ένοχοι, ναι… αλλά ούτε και εύκολοι αθώοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου