Αλμα στο κενό

Εδώ και καιρό η χώρα βρίσκεται σε δραματική κατάσταση. Από χθες επέλεξε να πηδήξει και στο κενό.

Με τα σημερινά δεδομένα κανείς δεν ξέρει, ούτε μπορεί να προβλέψει τι θα της συμβεί. Ολα παίζουν, ακόμη και τα χειρότερα.

Η ψυχρή αλήθεια είναι ότι οδηγηθήκαμε στο χθεσινό ναυάγιο επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ έκρινε εξαρχής πως τον συμφέρουν νέες εκλογές για να κεφαλαιοποιήσει τη δυναμική που έχει αναπτύξει το τελευταίο διάστημα.

Γι' αυτό αρνήθηκε κάθε συμμετοχή ή σύμπραξη σε οιαδήποτε κυβερνητική λύση. Κατηγορούσε, μάλιστα, για «εκβιασμό» όσους τον προέτρεπαν να βάλει πλάτη σε μια δύσκολη στιγμή για να σταθεί όρθια η χώρα.

Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, το αποτέλεσμα των διαβουλεύσεων ήταν και προδικασμένο και προεξοφλημένο.

Προς τιμήν του, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κρύφτηκε καθόλου. Είτε από ευθύτητα είτε από αλαζονεία, ανέλαβε πλήρως την ευθύνη της νέας προσφυγής στις κάλπες χωρίς να αναζητήσει καν προσχήματα ή δικαιολογίες.

Σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους μάς είπαν ότι δεσμεύονται απολύτως μόνο από ό,τι τους συμφέρει και μόνο από εκείνους που εκπροσωπούν.

Καμία αντίρρηση. Ενδεχομένως, μάλιστα, οι υπολογισμοί τους να αποδειχθούν ορθοί και ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει ενισχυμένος από την κάλπη.

Αλλά ποιο πρόβλημα θα έχει λυθεί; Κανένα!

Είτε πενήντα δυο έδρες έχει ο ΣΥΡΙΖΑ είτε εκατόν πενήντα δυο, η χώρα θα πρέπει να αποκτήσει βιώσιμη, ισχυρή και αξιόπιστη κυβέρνηση. Αυτό είναι το βασικό.

Διότι ακόμη κι αν η Ελλάδα επιλέξει να διαπραγματευτεί ξανά το Μνημόνιο, ακόμη κι αν θελήσει να φύγει από την ευρωζώνη, χρειάζεται πρωτίστως και απαραιτήτως μια κυβέρνηση που θα κάνει το ένα, το άλλο ή και τα δυο.

Αλλά το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει (αν προκύψει...) από τις επόμενες εκλογές θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια κατάσταση πολύ χειρότερη από αυτήν που υπάρχει σήμερα - ακόμη κι αν αποκλείσουμε το ενδεχόμενο κάποιου μικρότερου ή μεγαλύτερου «ατυχήματος» στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου...

Και το ερώτημα δεν είναι πλέον αν θα υπάρξει κυβέρνηση, αλλά αν η χώρα μπορεί ακόμη να κυβερνηθεί.

Το αποτέλεσμα είναι ότι στην πρώτη πραγματική πολιτική ευκαιρία που είχε η Αριστερά μετά τη Μεταπολίτευση προτίμησε να παίξει τη χώρα στο μπαρμπούτι. Αντί να αποδειχθεί εθνική δύναμη, συμπεριφέρθηκε ως Επιτροπή Κατάληψης.

Από εδώ και πέρα, φυσικά, τον λόγο τον έχουν οι ψηφοφόροι. Ο,τι ψηφίσουν, θα πάρουν. Ο,τι επιλέξουν, αυτό τελικώς θα συμβεί.

Και τα λάθη πληρώνονται αλλά δεν συγχωρούνται.

 

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

 http://www.tanea.gr/empisteytika/?aid=4721150