Πολιτική φλυαρία κακών επιχειρηματιών

Tου Mπαμπη Παπαδημητριου

Η γελοιοποίηση του συνδικαλιστικού οργάνου των μεγάλων βιομηχανιών (ΣΕΒ), δηλαδή των μεγαλύτερων επιχειρήσεων, με την πλήρη πλέον εμπλοκή τους στον εκλογικό αγώνα, αποτελεί τη μεγαλύτερη αβάντα που μπορούσε να γίνει σε όσους πιστεύουν ότι το Μνημόνιο είναι η πηγή των βασάνων μας. Η προσφάτως επανατοποθετημένη διοίκηση υπενθυμίζει στην κοινή γνώμη τα χειρότερα εγωιστικά χαρακτηριστικά μιας νεοπλουτίστικης παράταξης ανθρώπων. Αναδεικνύει τις κατηγορίες εκείνων που μας λένε πόσο λίγο νοιάζονται για τη χώρα τους, τις επιχειρήσεις τους και τους ανθρώπους που τις δουλεύουν. Διηγούνται ορισμένοι πως μεγάλες ομάδες της επιχειρηματικής μας «τάξης» διαπραγματεύονται ήδη τη φοβική σύμπλευσή τους με το «νέο αριστερό δοβλέτι». Η στάση αυτή εξηγείται από τη σιγουριά που αισθάνονται όσοι, τα τελευταία χρόνια, διασφάλισαν τεράστιες περιουσίες. Ο καθείς μας έχει το απόλυτο δικαίωμα διαχείρισης της περιουσίας του. Οι πολίτες όμως βλέπουν και κρίνουν. Στις τοπικές κοινωνίες, στα συνδικάτα και στους τραπεζικούς κύκλους είναι γνωστό ποιοι στηρίζουν τις επιχειρήσεις τους και ποιοι τις έχουν εγκαταλείψει. Ποιοι τσοντάρουν στο ταμείο της επιχείρησης. Ποιοι τρέχουν να βρουν πελάτες, κατά προτεραιότητα στο εξωτερικό. Να προμηθευτούν πρώτες ύλες για να συνεχιστεί η παραγωγή. Ποιοι διακινδυνεύουν την οικογενειακή τους περιουσία και ποιοι στέλνουν το υπηρετικό προσωπικό να προετοιμάσει τις κατοικίες που διαθέτουν στο Λονδίνο ή αλλού. Είναι τεράστια η διαφορά των καλών επιχειρηματιών από εκείνους που αντήλλαξαν όσα με σκληρή δουλειά δημιούργησαν οι πρόγονοί τους με παχυλά χρηματιστικά ντιλ και τώρα λικνίζονται στις μαλακές καρέκλες κρατικοδίαιτων διοικητικών συμβουλίων, περιμένοντας ανυπόμονα την επιστροφή της δραχμής. Η κοινή γνώμη αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι μια εντυπωσιακά μεγάλη ομάδα επιχειρηματιών αρνείται να δώσει τη μάχη ανόρθωσης της χτυπημένης από την κρίση οικονομίας. Παρά την πονηρία που χρησιμοποιούν πολιτικοποιημένοι δημοσιογράφοι ή άλλοι, δήθεν απολιτίκ, διαπρύσιοι, δραχμολάγνοι και αντιμνημονιακοί «σχολιαστές» προκειμένου να αποφύγουν να πουν «τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη». Καλά να είναι οι άνθρωποι. Εχουν κάνει τα λεφτά τους, έχουν σιγουρέψει τα παιδιά τους και όποια άλλα έχουν για κοντινά τους πρόσωπα. Διακατέχονται από την αίσθηση της σιγουριάς που τους προσφέρει η διακριτική απόσταση από όσα συνταράσσουν την πατρίδα. Ξεχνούν την ανάγκη να μεταρρυθμιστεί ο τόπος. Ξεπουλούν την προστασία της επιχειρηματικότητας. Αποφεύγουν να δείξουν όσα είναι ικανοί να κάνουν για να υποστηριχθεί η απασχόληση. Τελικά, εγκαταλείπουν τη μάχη. Αλήθεια, τι εμποδίζει τα μέλη του ΣΕΒ να γίνουν κιμπάρηδες, όταν μάλιστα τους κατηγορούν ως ελβετόψυχους. Δεν τους εμποδίζει ο νόμος αν δεν θέλουν να εκμεταλλευθούν το πέρας της μετενέργειας των συμβάσεων. Μπορούν να μη μειώσουν κανέναν μισθό. Ή μήπως έπαθαν μια κορεκτίλα επειδή άκουσαν στην Τι-Βι να τους αποκαλούν «κουκουλοφόρους»; «Ε, ρε, Τσίπρας που τους χρειάζεται!», που θα έλεγε ο θυμωμένος «αριστερός» που κάθε Ελληνας κρύβει μέσα του. Ακόμη κι όταν ψηφίζει... Χρυσή Αυγή!  http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_26/05/2012_444027