Εδώ ο κόσμος καίγεται και οι άλλοι τραγουδούσαν

Πριν από μερικούς μήνες άκουσα κάποιον στην τηλεόραση-δεν θυμάμαι και δεν έχει σημασία ποιος-να λέει ότι η κρίση των τελευταίων χρόνων θα μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε κάποια πράγματα, να δούμε τα λάθη μας και να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες αλλά και την ίδια τη ζωή. Είναι αλήθεια ότι όταν κάποιος βρεθεί ξαφνικά στη φτώχεια και την εξαθλίωση αρχίζει να σκέφτεται μήπως θα έπρεπε να είχε χειριστεί διαφορετικά τα πράγματα. Το πάθημα γίνεται μάθημα με άλλα λόγια. Πρόσφατα ένας από τους γάτους μου έπεσε από το μπαλκόνι του πέμπτου. Ευτυχώς ήταν τυχερός και σώθηκε. Από τότε κάθε φορά που βγαίνει στη βεράντα μένει μισό μέτρο απόσταση από τα κάγκελα και με τίποτα δεν πάει πιο μπροστά. Αίσθημα αυτοσυντήρησης λέγεται.


Τα τρία τελευταία χρόνια της κρίσης ασχολούμαστε καθημερινά για το τι πήγε λάθος όλα αυτά τα χρόνια και τι πρέπει να κάνουμε από εδώ και πέρα για να μην καταστραφούμε τελείως. Και συμφωνούμε όλοι-ίσως για πρώτη φορά στην ιστορία μας.

Πριν από μερικές μέρες κάποιοι συνάνθρωποί μας γιόρταζαν το πανηγύρι της Αγίας Μαρίνας, στην περιοχή Σέλλα της Αχαΐας. Ξαφνικά πίσω τους εμφανίστηκαν φωτιές καθώς το δάσος του χωριού είχε πιάσει φωτιά. Και αντί να τους πιάσει πανικός και να δουν τι θα κάνουν,  εκείνοι, οι οποίοι, παρεμπιπτόντως, σίγουρα πιστεύουν ότι είναι απόγονοι του Κολοκοτρώνη και θα περηφανεύονται μάλιστα για αυτό, συνέχισαν να χορεύουν και να τραγουδούν.

Κάποιοι άλλοι επίσης περήφανοι Ελληνες, που για τα χάλια μας πιστεύουν ότι φταίνε οι πολιτικοί, οι Γερμανοί Ναζί και γενικώς οι άλλοι, τις μέρες του καύσωνα αποφάσισαν να σταματήσουν τη δουλειά τους και να κλείσουν τον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης. Λόγω ζέστης, είπαν. Μέσα στο καλοκαίρι, στην πιο τουριστική περίοδο, χωρίς να περνάει από το μυαλουδάκι τους ότι αν σταματήσουν να έρχονται τουρίστες,-ακόμα και αν είναι στο δημόσιο- σταδιακά θα χάσουν τη δουλειά τους. Με την ίδια λογική του παραλόγου έπραξαν και οι υπεύθυνοι του αρχαιολογικού χώρου στο Κάστρο των Ιπποτών στη Ρόδο, οι οποίοι αρνήθηκαν να εργαστούν υπερωρίες, όπως τους ζητήθηκε από τους τουριστικούς πράκτορες. Το Κάστρο έκλεισε χωρίς να νοιαστούν καθόλου για την άφιξη 3 χιλιάδων τουριστών από κρουαζιέρες αυτές τις μέρες.

Αυτές λοιπόν τις μέρες που κάνουμε «κρα» για καλό τουρισμό και για αυτό υποτίθεται προσπαθούμε, καθώς μάλλον είναι το τελευταίο μας χαρτί, η γειτονική μας Ιταλία είναι γεμάτη από τους μισούς σταρ του Χόλιγουντ που καταθέτουν εκεί τα ωραία τους λεφτά. Από τον Nicolas Cage, τον Steven Spielberg και την Gwyneth Paltrow μέχρι τη Scarlett Johansson, τη Rihanna και την Jessica Alba. Εμείς εδώ κλείνουμε την Ακρόπολη, πίνουμε αραχτοί το φραπέ μας και περιμένουμε να έρθουν μερικοί σταρ για να έχουμε πρωτοσέλιδα να λέμε πόσο φοβεροί είμαστε που έρχονται οι ξένοι. 

Το μέλλον ενός ανθρώπου και ενός λαού φαίνεται από καθημερινά περιστατικά της ζωής του.  Το πώς τα χειρίζεται και τις προτεραιότητες που θέτει. Το 2007 έπιασε φωτιά το δάσος της Πάρνηθας και από την εγκληματική ολιγωρία της τότε κυβέρνησης κάηκε. Ετσι απλά. Ηταν Τετάρτη 27 Ιουνίου. Και ήταν η μοναδική περίπτωση που κάηκε Εθνικός Δρυμός στο κέντρο μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Την Κυριακή που ακολούθησε είχε προγραμματιστεί συλλαλητήριο έξω από τη Βουλή για να εκφράσουμε το θυμό μας για αυτό το έγκλημα που έγινε. Ελάχιστοι πήγαν. Το βράδυ το δελτίο του Star έδειχνε τις κατάμεστες παραλίες της Αθήνας. Εμείς οι περήφανοι Ελληνες, όπως νομίζουμε ότι είμαστε, θεωρήσαμε πιο σημαντικό να κάνουμε μπανάκι και να πιούμε τον καφέ μας στην παραλία. Τώρα ας μη μιλάμε καθόλου και απλά ας το απολαύσουμε.
Μυρτώ Τζώρτζου
 http://www.protothema.gr/blogs/blogger/post/?aid=212053