Η ανάπτυξη είναι δυνατό «παιχνίδι πρωταθλήματος» και απαιτεί σκληρούς κανόνες και αδέκαστη διαιτησία. Στο ελληνικό «γήπεδο» όμως με την σκουριασμένη κρατική μηχανή που θέλει «λάδωμα» σε όλη την έκτασή της, με «κανόνες παγίδες» για κάθε επιχείρηση και με κλίμα μίσους προς τον ιδιώτη επιχειρηματία μόνο «ρεζίληδες» μπορούν να παίξουν.
Θεωρώ απολύτως εύστοχες όλες τις κινήσεις που κάνει ο πρωθυπουργός κ. Αντώνης Σαμαράς για να «ζεστάνει» το επιχειρηματικό κλίμα στον τόπο και να μεταβάλλει την ψυχολογία της αγοράς. Ιδιαίτερα αυτήν την στιγμή που έχει ήδη υποσχεθεί να πληρώσει και τα περίπου 10 δισ. ευρώ «φέσια» του κράτους ώστε να βοηθήσει κάπως την τραγική κατάσταση της ρευστότητας.
Αν όμως ο κ. Σαμαράς νομίζει ότι έχει ήδη προετοιμαστεί περιβάλλον υποδοχής επενδυτών στην Ελλάδα πολύ φοβάμαι πως μας περιμένει το ρεζιλίκι της ζωής μας. Γι΄ αυτό είναι καλύτερα να ξαναδεί πρώτα τι περιμένει τους επενδυτές και μετά να ετοιμάσει το «πάρτι».
Γιατί σήμερα στην Ελλάδα με τις συνθήκες που επικρατούν στην οικονομική πολιτική αρχίζοντας από την φορολογία και τα εργασιακά και φθάνοντας στις παρεμβάσεις του κράτους και την ακόμη κλειστή οικονομία κανείς σοβαρός επενδυτής και επιχειρηματίας δεν είναι σε θέση να καταλάβει τους κανόνες του παιχνιδιού.
Παρακολουθώντας δε το τι συμβαίνει στην Βουλή με τους «τσαμπουκάδες εργαζόμενους» στα υπουργεία με τη γραφειοκρατία και την σύγχυση αρμοδιοτήτων, στην τοπική αυτοδιοίκηση-ιδιοκτησία των συντεχνιών, στις ΔΕΚΟ του Φωτόπουλου, στα Πανεπιστήμια και στην παιδεία των ινστρουχτόρων, στις κρατικές επιχειρήσεις επίσης «ιδιοκτησίας» των συντεχνιών οι σοβαροί επενδυτές θα το βάλουν στα πόδια.
Εξηγώντας δε, οι επενδυτές, στους μετόχους τους ότι στην Ελλάδα τα κόμματα έχουν μάθει τους οπαδούς τους (οι περισσότεροι από τους οποίους δεν διαχωρίζουν την ποδοσφαιρική τους ομάδα από το κόμμα τους) ότι το κέρδος του επιχειρηματία είναι ποινικό αδίκημα και η κοινωνία έχει «καθήκον» να το καταδικάζει με ταξικούς αγώνες στον ιδιωτικό τομέα το «παιχνίδι» είναι χαμένο από τα αποδυτήρια...
Ας δούμε τώρα αν οι φόβοι που εκφράζω ανταποκρίνονται ή όχι στην πραγματικότητα ψάχνοντας (για σήμερα) μόνο την οικονομική πολιτική και το επιχειρηματικό περιβάλλον.
Η νέα φορολογική νομοθεσία όσο και αν μελετηθεί δεν πρόκειται να οδηγήσει, τις επιχειρήσεις και τους επιχειρηματίες στα συμπεράσματα εκείνα που θα είναι ικανά να πείσουν του κεφαλαιούχους να φέρουν λεφτά στην πατρίδα μας. Πρώτον γιατί κανείς δεν βεβαιώνει πως αυτή η φορολογική πολιτική θα ισχύσει έστω και στην θητεία της σημερινής κυβέρνησης. Δεύτερον γιατί η εφαρμογή της θα διαφέρει σκόπιμα ή πονηρά... από Εφορία σε Εφορία. Και για να βρεις το δίκιο σου θα πας στα δικαστήρια και θα περιμένεις 5-10 χρόνια.
Εάν έλθει δε στην κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ η νομοθεσία αυτή θα καεί στην πυρά ως η μάγισσα προστάτιδα του κεφαλαίου...
Στα εργασιακά επικρατεί τόσο χάος για το σήμερα και το αύριο των δικαιωμάτων των εργαζομένων που κανείς δεν είναι σε θέση να εξηγήσει τι συμβαίνει στην Ελλάδα και γιατί πότε μοιάζει με Ευρώπη και πότε με Βουλγαρία και Αλβανία...
Στο ενεργειακό κόστος παραγωγής θα φανεί αρκετό να σταθούν στο εξής. Από το 2013 η Ελλάδα θα έχει απελευθερωμένες τιμές ενέργειας που σημαίνει στην πράξη ότι αντί (όπως μέχρι σήμερα) το κράτος να καθορίζει την τιμή ρεύματος θα την καθορίζει το κρατικό μονοπώλιο της ΔΕΗ. Και η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας θα τρέχει να μαζεύει... τα μπόσικα της ΔΕΗ. Η δε ΔΕΗ θα τρέχει την ΡΑΕ στα δικαστήρια (όπως κάνει και τώρα) γιατί τόλμησε... να συμφωνήσει με το δίκιο των ενεργοβόρων βιομηχανιών...
Στη γραφειοκρατία εκδόσεως των αδειών ιδρύσεως και λειτουργίας από φούρνο μέχρι χαλυβουργείο. Η μόνη «μάχη» με την γραφειοκρατία που δόθηκε είναι το δικαίωμα και στα Επιμελητήρια της χώρας να δίνουν άδειες. Στα Επιμελητήρια που οι υπάλληλοι του είναι θέμα αν ξέρουν (δεν έχουν λόγο άλλωστε) τι ρόλο παίζουν τα φουγάρα στα εργοστάσια... Και επειδή δεν έχουν την δυνατότητα (ως ΝΠΔΔ) να προσλάβουν ειδικούς, το μέτρο είναι μόνο για γέλια.
Στην περιβαλλοντική νομοθεσία. Αν κάποιος ακόμη και ειδικός επιστήμονας είναι σε θέση να απαντήσει τι πραγματικά ισχύει και τι θα ισχύσει στην Ελλάδα, τα επόμενα χρόνια, από πλευράς χωροταξίας, πολεοδομίας και περιβάλλοντος κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον...
Στην εμπορική πολιτική και στον παρεμβατισμό οι ξένες αλυσίδες θα το βάλουν στα πόδια μόνο αν διαπιστώσουν ότι το ελληνικό κράτος μελετάει 25 χρόνια την λειτουργία των καταστημάτων την Κυριακή αλλά αρνούνται κυρίως οι συνδικαλιστές και ας είναι οι μόνοι που δεν δουλεύουν ποτέ και μισθοδοτούνται υποχρεωτικά από τους συναδέλφους τους.
Αν όλα αυτά δεν αντικατασταθούν από μια οικονομική πολιτική απλή, κατανοητή και κυρίως σταθερή για μια δεκαετία θα μας επισκεφθούν και πάλι απατεώνες και ρεζίληδες.
Και είναι κρίμα, κύριε Σαμαρά, να προστεθεί και άλλο ρεζιλίκι στην χώρα.
george.kraloglou@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου