Χτες η βουλή της Κριμαίας κήρυξε την ανεξαρτησία της με σκοπό να γίνει ανεξάρτητο κράτος, αν την Κυριακή η πλειοψηφία των κατοίκων ψηφίσουν υπέρ της απόσχισης της Κριμαίας και την ένωση με την Ρωσία.
Πολλοί λένε ότι η Κριμαία δεν έχει το δικαίωμα να κάνει ένα τέτοιο δημοψήφισμα και ότι μόνο το Κίεβο μπορεί να δώσει την άδεια για κάτι τέτοιο. Το ερώτημα είναι, που είναι αυτό γραμμένο;
Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα μπορεί κανείς να σταματήσει έναν λαό να αυτοχαρακτηριστεί ή να ονομάσει μια γωνιά του πλανήτη κράτος του, όταν αυτός έχει την θέληση για κάτι τέτοιο.
Μην ξεχνάμε ότι η Κριμαία έχει δική της βουλή. Αυτό αυτομάτως δίνει το δικαίωμα στην βουλή αυτή να εκφράσει άποψη και να εκφέρει γνώμη σχετικά με τις επιθυμίες των κατοίκων της.
Επίσης μην ξεχνάμε ότι η Κριμαία, γλωσσολογικά και εθνολογικά μιλώντας, είναι κατακερματισμένη. Δεν είναι ένας συμπαγής λαός όπως είναι η Ελλάδα. Είναι δύσκολο να φανταστούμε πως θα σκεφτόταν ο κάθε ένας από εμάς σήμερα αν στην Ελλάδα σήμερα είχαμε 3-4 διαφορετικές γλώσσες και κουλτούρες.
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι η Ρωσία βρήκε την ευκαιρία να εκμεταλλευτεί την συμπάθεα των κατοίκων της Κριμαίας με σκοπό να προσαρτήσει την Κριμαία. Αλλά αυτό είναι ένα κάπως δευτερεύον θέμα, όταν βλέπω ότι ένα τόσο μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Κριμαίας θέλει αυτή την απόσχιση και την ένωση με την Ρωσία. Διότι αν η Ρωσία δεν είχε αυτές την συμπάθεια, δεν θα μπορούσε να κάνει αυτά που κάνει.
Το ερώτημα είναι, εμείς σαν Ελλάδα τι θα πρέπει να κάνουμε;;; Η απάντηση είναι τίποτα. Δεν έχουμε δικαίωμα να εκφέρουμε άποψη σε σχέση με τις επιθυμίες των κατοίκων της Κριμαίας ή της Ουκρανίας. Αυτοί θα πρέπει να αποφασίσουν για την τύχη τους και εμείς απλά να τους ευχηθούμε καλή τύχη, ό,τι και αν αποφασίσουν.
Σας τα λέω όλα αυτά διότι βλέπω καθημερινά αναλύσεις και συζητήσεις σχετικά με το τι σημαίνει η απόσχιση ή μη της Κριμαίας, μέσα από ένα συνωμοσιολογικό πλαίσιο. Όλοι ασχολούνται ποια τάχα είναι τα συμφέροντα πίσω από όλα αυτά, αλλά κανείς στη χώρα μας δε ερωτάται, ότι ίσως να είναι ο ίδιος ο λαός που θέλει αυτή την απόσχιση.
Επίσης, δεν είναι γραμμένο πουθενά ότι πάντα υπάρχει σχέδιο. Τα περισσότερα πράγματα γίνονται χωρίς σχέδιο αυθόρμητα λόγω τυχαίων γεγονότων. Εκτιμώ ότι η περίπτωση των γεγονότων της Ουκρανίας είναι μια τέτοια περίπτωση.
Οι αδύναμοι λαοί νομίζουν ότι όλα γίνονται βάσει κάποιου σχεδίου και ότι οι δυνατοί έχουν πάντα το πάνω χέρι. Εγώ να τονίσω ότι ακόμα και αν πολλά από αυτά που γίνονται, γίνονται βάσει σχεδίου, δεν κερδίζουν πάντα οι δυνατοί, μπροστά στο αίσθημα της αυτοδιάθεσης των λαών. Νομίζω ότι η ίδια η ελληνική επανάσταση είναι ένα καλό παράδειγμα προς αυτό.
Το αν σήμερα η ουκρανική κυβέρνηση αποτελείται από ναζιστές, όπως διαβάζουμε, έχει λίγη σημασία για μένα. Για μένα περισσότερη σημασία έχει τι θέλει ο λαός της Ουκρανίας και της Κριμαίας και πως νομίζουν ότι μπορεί να το πετύχουν αυτό, χωρίς να σκοτώσουν ο ένας τον άλλον. Νομίζω ότι το ψήφισμα ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Κριμαίας είναι προς τη σωστή κατεύθυνση.
Τώρα σχετικά με τον τίτλο του άρθρου, τα τελευταία χρόνια με όλα αυτά που γίνονται στη χώρα μας, ο φίλος μου ο Δημήτρης (χαριτολογώντας) θέλει λέει να κηρυχτεί η βόρεια Μύκονος ανεξάρτητο κράτος και να ενωθεί με το Μονακό. Εγώ από την μεριά μου, θα ήθελα να αποσχιστεί ο Δήμος Περιστερίου και να ενωθεί με την Νέα Υόρκη...
george.kesarios@capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου