Ωστόσο δεν γνωρίζω εάν και για τους "τζογαδόρους" της Standard & Poor's ισχύει η απατηλή πεποίθηση του μικροτζογαδόρου όπου, εάν σημειωθούν αποκλίσεις από την αναμενόμενη κερδοσκοπική του πρόβλεψη (εάν δηλαδή η Ελλάδα δεν χρεωκοπήσει όπως επιθυμεί), τότε οι αποκλίσεις αυτές δεν είναι απλώς πιθανόν αλλά οφείλουν να αντισταθμιστούν στο μέλλον από τις αντίθετες (δηλαδή ότι η Ελλάδα ασφαλώς θα χρεωκοπήσει και η κερδοσκοπία θα επιτευχθεί).
Ένα απλό παράδειγμα: εάν το νόμισμα έχει έρθει δέκα συνεχιζόμενες φορές "κορώνα" (μη χρεωκοπία), τότε την ενδέκατη, o μικροτζογαδόρος πιστεύει ότι θα έρθει "γράμματα" (χρεωκοπία). Κι αυτό, διότι υποθέτει πως η συρροή του τυχαίου στο παρελθόν (μη χρεωκοπία), θα επηρεάσει τις πιθανότητες για χρεωκοπία στο μέλλον.
Διότι τι νομίζετε; Με σύμβουλο το λογισμό των πιθανοτήτων και τα κοράκια της Standard & Poor's ποντάρουν σε μελλοντική χρεωκοπία της Ελλάδας, λαμβάνοντας υπόψη τους ότι εφόσον δεν έχει χρεωκοπήσει ακόμη, στο μέλλον θα χρεωκοπήσει σίγουρα.
Το λάθος τους είναι ότι ποντάρουν σ' ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Και, όσο βλέπουν ότι καθυστερεί να εμφανιστεί - μεταθέτοντας την ελπίδα τους στην επόμενη φορά - , θα οδηγηθούν ασφαλώς στην απελπισία. Αλλά επειδή η πλάνη του τζογαδόρου ισχύει εξίσου και για τους Έλληνες πολιτικούς - όπως πχ. ο κ. Σαμαράς - μπορεί να συμβεί και το αντίθετο: τόσο για τους διεθνείς οίκους όσο και για τους έλληνες πολιτικούς που επιχαίρουν ενόψει της καταστροφής και προετοιμάζονται να κυβερνήσουν, η χρεωκοπία να είναι ανάλογη της διάσωσης. Διότι ποιά χώρα θα κυβερνήσουν; Αυτή που κατέστρεψαν;
http://www.tovima.gr/Γιώργος Βέλτσος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου