Καλύτερα από τώρα…

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

 

Υπάρχουν δύο τρόποι να διαβάσει κανείς την τελευταία Σύνοδο Κορυφής και τις αποφάσεις της:

Ο πρώτος λέει ότι η Μέρκελ και ο Σαρκοζί πρώτα απέκλεισαν τον Ολυμπιακό από το Τσάμπιονς Λιγκ και μετά τιμώρησαν τον Κάμερον, που έστειλε στον Πειραιά την Αρσεναλ με τα τσικό.

Ο δεύτερος θεωρεί ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση έκανε ένα βήμα στη σωστή κατεύθυνση. Είναι σημαντικό. Αλλά δεν είναι αρκετό. Διότι αυτό το βήμα θα αποκτήσει πραγματικό νόημα μόνο όταν συμπληρωθεί και από άλλα.

Προσωπικά προτιμώ τη δεύτερη ανάγνωση. Για τρεις λόγους - ο ένας από τους οποίους αφορά την Ελλάδα:

Πρώτον, για λόγους αρχής. Πάντα θεωρώ ότι η απάντηση σε μια κρίση της Ευρώπης οφείλει να είναι περισσότερη Ευρώπη. Και η δημοσιονομική ένωση, όπως προδιαγράφεται, είναι σαφώς περισσότερη Ευρώπη.

Δεύτερον, για λόγους σκοπιμότητας. Είναι προφανές ότι οι Γερμανοί και η ΕΚΤ δεν θα συναινέσουν σε κανόνες ουσιαστικής αλληλεγγύης αν δεν προηγηθούν δεσμεύσεις δημοσιονομικής πειθαρχίας. Από την πλευρά τους, λογικό. Αλλά, αν προχωρήσει το δεύτερο, αργά ή γρήγορα θα συνοδευτεί και από το πρώτο. Μακάρι γρήγορα...

Τρίτον, για λόγους σταθερότητας. Ισως είναι υπερβολικό να πω ότι η Ευρώπη απέκτησε σχέδιο. Ισως είναι άδικο να μιλήσω για απλό οδικό χάρτη. Η πραγματικότητα κινείται κάπου στη μέση. Αλλά από εκεί που πριν από μία εβδομάδα όλα βρίσκονταν κυριολεκτικά στον αέρα, τώρα φαίνεται να υπάρχει ένα πλαίσιο - κάτι σημαντικό για τη χώρα μας, στο μέτρο που επιβεβαιώνονται οι αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου...

Από εκεί και πέρα, βεβαίως, χρειάζονται ακόμη πολλά πράγματα για να πούμε ότι πέρασε η θύελλα.

Χρειάζεται κατ' αρχάς να αποκτήσει η δημοσιονομική ένωση μορφή και λογική - χωρίς τις ακρότητες που ονειρεύονται οι «ελλειμματομάχοι».

Χρειάζεται ύστερα να οδηγηθεί η ΕΚΤ (με ή χωρίς τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας) σε ρόλο πραγματικής Κεντρικής Τράπεζας.

Χρειάζονται αναπτυξιακές παρεμβάσεις για να μη βυθιστεί ολόκληρη η Ευρώπη στην ύφεση της δημοσιονομικής πειθαρχίας.

Η Ελλάδα έχει περιθώριο έως το 2015 για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα και να κατοχυρώσει τη θέση της στο ευρώ. Πλέον όμως ξέρει τι πρέπει και τι έχει να κάνει.

Αλλά δεν θα το κάνει ποτέ αν δεν αποκτήσει την προοπτική που της έλειψε την τελευταία διετία με τα Μνημόνια και τις άλλες αστοχίες. Αν, δηλαδή, δεν στηριχτεί σε ένα ρεαλιστικό, συγκροτημένο και αποτελεσματικό σχέδιο.

Το οποίο οφείλει να τύχει της υποστήριξης όχι μόνο των ευρωπαίων εταίρων, αλλά και του ελληνικού λαού. Διαφορετικά, καλύτερα να την κάνουμε από τώρα μαζί με τον Κάμερον... 

 http://www.tanea.gr/empisteytika/?aid=4679533