Καταστροφική εικόνα

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Δεν ξέρω πόσοι ενθουσιάζονται από την εικόνα που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Εγώ δεν ενθουσιάζομαι καθόλου. Διότι η εικόνα είναι καταστροφική.

Καταστροφική όχι για το ένα ή το άλλο κόμμα, τον έναν ή τον άλλο πολιτικό αρχηγό, τη μια ή την άλλη παράταξη, αλλά καταστροφική για τον τόπο.

Να μην παρεξηγηθώ. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με κανένα εκλογικό ποσοστό κανενός κόμματος. Μακάρι να πάρουν όλοι ό,τι επιθυμούν και κυρίως ό,τι τους δώσουν οι ψηφοφόροι.

Εχω όμως σοβαρό πρόβλημα με τη γενική εικόνα μιας χώρας στην οποία εκείνο που κυρίως καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις είναι μια απερίγραπτη σύγχυση.

Μιας χώρας όχι μόνο χωρίς πλειοψηφικές πολιτικές δυνάμεις ή ρεύματα, αλλά χωρίς ούτε καν πλειοψηφικές επιλογές.

Αν δεν απατώμαι, η μόνη ευρεία πλειοψηφία που καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις αφορά τη συντριπτική καταδίκη του Μνημονίου και την πάνδημη αρνητική άποψη για τον απολογισμό της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου.

Αρκούν; Δεν είμαι βέβαιος.

Διότι όλες οι άλλες αξιολογήσεις κινούνται στον αστερισμό του απόλυτου κατακερματισμού. Από την πρόθεση ψήφου έως την παλέτα των μετεκλογικών προτιμήσεων.

Λογικό, θα μου πείτε. Η χώρα ζει εδώ και δυόμισι χρόνια μια πρωτοφανή δοκιμασία. Οι άνθρωποι υπόκεινται σε μια αφάνταστη ταλαιπωρία. Η οικονομία βυθίζεται και η κοινωνία έχει σχεδόν διαλυθεί.

Είναι δυνατόν, λοιπόν, να πιστέψει κανείς ότι μια τέτοια εθνική κοσμογονία μπορεί να κουβαλάει τη δυστυχία που κουβαλάει, αλλά δεν θα έχει πολιτικές επιπτώσεις ή πολιτικές συνέπειες;

Οτι, δηλαδή, μπορεί να καταρρέει ο τόπος, αλλά στις 6 Μαΐου οι ψηφοφόροι θα πουν «ό,τι έγινε, έγινε!» και θα σπεύσουν να επιλέξουν κυβερνήτες χωρίς καμία διάκριση ανάμεσα σε θύτες και θύματα, υπεύθυνους και ανεύθυνους, πρωτεργάτες και περαστικούς;

Προσωπικά, δεν το πιστεύω. Θα είναι τεράστια έκπληξη αν η κάλπη δεν κρύβει έκπληξη.

Ανεξάρτητα με το τι λένε οι δημοσκοπήσεις, η Ελλάδα που οδεύει στην κάλπη δεν είναι μια κανονική χώρα. Αρα δεν μπορεί να αναπτύξει «κανονικές» εκλογικές συμπεριφορές. Ούτε να οδηγηθεί σε ένα «κανονικό» αποτέλεσμα.

Και γι' αυτό (ό,τι και αν λένε οι δημοσκοπήσεις και ό,τι και αν προκύψει από την κάλπη) το ζήτημα δεν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα.

Είναι η ικανότητα των πολιτικών δυνάμεων να διαχειριστούν το (όποιο) εκλογικό αποτέλεσμα προκύψει - εννοείται: να το διαχειριστούν επωφελώς για τον τόπο. Με άλλα λόγια, η ικανότητά τους να εμπνεύσουν και να οδηγήσουν μια παραζαλισμένη και κατακερματισμένη κοινωνία.

Και αυτό ακριβώς είναι που με τρομάζει - περισσότερο ακόμη και από την εικόνα των δημοσκοπήσεων. 

 http://www.tanea.gr/empisteytika/?aid=4710624