Οι αμερικανικές εκλογές πέρασαν. Η Ελλάδα δεν έπρεπε να «σκάσει» πριν κλείσουν οι κάλπες στις ΗΠΑ. Και όντως δεν «έσκασε».
Τώρα όμως έχουμε ένα νέο ορόσημο. Η «τελική λύση» για την Ελλάδα δεν μπορεί να αποφασισθεί πριν από τις γερμανικές εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν κάποια στιγμή το φθινόπωρο του 2013. Αυτήν την απόφαση είναι βέβαιο ότι έχει λάβει η Γερμανίδα καγκελάριος A. Μέρκελ, σύμφωνα με πολύ καλά ενημερωμένους Ευρωπαίους αξιωματούχους.
Τι εννοούν όταν λένε «τελική λύση»; Ή την έξοδο της Ελλάδας από την Eυρωζώνη ή την πλήρη διασφάλιση της παραμονής της με ταυτόχρονη μόνιμη επίλυση του ζητήματος του χρέους. Η έξοδος της Ελλάδας αποκλείσθηκε, εντέλει, για τώρα ως ένα πολύ επικίνδυνο σενάριο. Η ηγεσία του ΔΝΤ και οι Αμερικανοί έπεισαν το Βερολίνο ότι το Greekexit
μπορεί να μοιάζει «φτηνό» σε απόλυτα νούμερα, μπορεί όμως να κρύβει εξαιρετικά πολλές απρόβλεπτες παρενέργειες. Η κ. Μέρκελ έχει αποφασίσει ότι δεν θέλει να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο πριν από την επανεκλογή της.
Δεν μπορεί, όμως, και να δώσει την οριστική λύση στη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, όπως την πιέζουν φορτικά να κάνει η κ. Λαγκάρντ και η αμερικανική κυβέρνηση. Για να συμβεί αυτό είναι άμεσα απαραίτητο ένα «κούρεμα» του επίσημου χρέους (OSI, official sector involvement). Ο κ. Σόιμπλε δηλώνει ότι αν συνέβαινε τώρα κάτι τέτοιο, η Γερμανία δεν θα έδινε άλλη βοήθεια στην Ελλάδα, τελεία και παύλα. Η κ. Μέρκελ φοβάται πάλι ότι μια τέτοια κίνηση είτε δεν θα περνούσε από το Κοινοβούλιό της είτε θα είχε πολύ υψηλό πολιτικό κόστος.
Ετσι έχει καταλήξει σε μια μεσοβέζικη πολιτική. Το Βερολίνο θα κάνει ό,τι μπορεί για να μεταθέσει την οριστική επίλυση του ελληνικού προβλήματος για μετά το φθινόπωρο του 2013. Η τρόικα θα πιεσθεί να συντάσσει εκθέσεις που να μην είναι τόσο πρόδηλα αρνητικές, ώστε να φέρνουν σε δύσκολη θέση το Βερολίνο. Το χρέος θα «τακτοποιηθεί» προσωρινά με διάφορα τρικ και ημίμετρα.
Στην πολιτική, όμως, ειδικά σε περιόδους κρίσης, σπανίως μπορείς να σχεδιάσεις τις κινήσεις σου με... γερμανική ακρίβεια. Η Ελλάδα μπορεί να «σκάσει» τη χειρότερη δυνατή στιγμή για την κ. Μέρκελ αν δεν λυθεί γρήγορα το εφιαλτικό πρόβλημα της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία ή αν ο κ. Σόιμπλε επιμείνει πάλι σε ένα μηχανισμό επιτροπείας που και το ΔΝΤ και οι άλλοι Ευρωπαίοι θεωρούν ότι «δεν θα περνούσε σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα».
Το κακό για την Ελλάδα είναι ότι μπορεί να συνεχίσει να ζει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Αν η απειλή της εξόδου από το ευρώ δεν φύγει εντελώς από τον ορίζοντα δεν πρόκειται να έλθει ξένος επενδυτής ή να αλλάξει το κλίμα στην εγχώρια αγορά. Ανάσες θα υπάρξουν με την καταβολή της δόσης, αλλά όχι θεαματικά πράγματα. Και βεβαίως υπάρχει το θέμα πως, για μια σειρά από λόγους, είμαστε απολύτως ικανοί να προκαλέσουμε μόνοι μας κάποιο «ατύχημα», πολιτικό ή άλλο. Εντεκα μήνες είναι απελπιστικά πολύς χρόνος για την ελληνική πολιτική ζωή, ειδικά εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.
Tου Αλεξη Παπαχελα
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_11/11/2012_469516
Τώρα όμως έχουμε ένα νέο ορόσημο. Η «τελική λύση» για την Ελλάδα δεν μπορεί να αποφασισθεί πριν από τις γερμανικές εκλογές, οι οποίες θα διεξαχθούν κάποια στιγμή το φθινόπωρο του 2013. Αυτήν την απόφαση είναι βέβαιο ότι έχει λάβει η Γερμανίδα καγκελάριος A. Μέρκελ, σύμφωνα με πολύ καλά ενημερωμένους Ευρωπαίους αξιωματούχους.
Τι εννοούν όταν λένε «τελική λύση»; Ή την έξοδο της Ελλάδας από την Eυρωζώνη ή την πλήρη διασφάλιση της παραμονής της με ταυτόχρονη μόνιμη επίλυση του ζητήματος του χρέους. Η έξοδος της Ελλάδας αποκλείσθηκε, εντέλει, για τώρα ως ένα πολύ επικίνδυνο σενάριο. Η ηγεσία του ΔΝΤ και οι Αμερικανοί έπεισαν το Βερολίνο ότι το Greekexit
μπορεί να μοιάζει «φτηνό» σε απόλυτα νούμερα, μπορεί όμως να κρύβει εξαιρετικά πολλές απρόβλεπτες παρενέργειες. Η κ. Μέρκελ έχει αποφασίσει ότι δεν θέλει να πάρει ένα τέτοιο ρίσκο πριν από την επανεκλογή της.
Δεν μπορεί, όμως, και να δώσει την οριστική λύση στη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, όπως την πιέζουν φορτικά να κάνει η κ. Λαγκάρντ και η αμερικανική κυβέρνηση. Για να συμβεί αυτό είναι άμεσα απαραίτητο ένα «κούρεμα» του επίσημου χρέους (OSI, official sector involvement). Ο κ. Σόιμπλε δηλώνει ότι αν συνέβαινε τώρα κάτι τέτοιο, η Γερμανία δεν θα έδινε άλλη βοήθεια στην Ελλάδα, τελεία και παύλα. Η κ. Μέρκελ φοβάται πάλι ότι μια τέτοια κίνηση είτε δεν θα περνούσε από το Κοινοβούλιό της είτε θα είχε πολύ υψηλό πολιτικό κόστος.
Ετσι έχει καταλήξει σε μια μεσοβέζικη πολιτική. Το Βερολίνο θα κάνει ό,τι μπορεί για να μεταθέσει την οριστική επίλυση του ελληνικού προβλήματος για μετά το φθινόπωρο του 2013. Η τρόικα θα πιεσθεί να συντάσσει εκθέσεις που να μην είναι τόσο πρόδηλα αρνητικές, ώστε να φέρνουν σε δύσκολη θέση το Βερολίνο. Το χρέος θα «τακτοποιηθεί» προσωρινά με διάφορα τρικ και ημίμετρα.
Στην πολιτική, όμως, ειδικά σε περιόδους κρίσης, σπανίως μπορείς να σχεδιάσεις τις κινήσεις σου με... γερμανική ακρίβεια. Η Ελλάδα μπορεί να «σκάσει» τη χειρότερη δυνατή στιγμή για την κ. Μέρκελ αν δεν λυθεί γρήγορα το εφιαλτικό πρόβλημα της ρευστότητας στην πραγματική οικονομία ή αν ο κ. Σόιμπλε επιμείνει πάλι σε ένα μηχανισμό επιτροπείας που και το ΔΝΤ και οι άλλοι Ευρωπαίοι θεωρούν ότι «δεν θα περνούσε σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα».
Το κακό για την Ελλάδα είναι ότι μπορεί να συνεχίσει να ζει μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Αν η απειλή της εξόδου από το ευρώ δεν φύγει εντελώς από τον ορίζοντα δεν πρόκειται να έλθει ξένος επενδυτής ή να αλλάξει το κλίμα στην εγχώρια αγορά. Ανάσες θα υπάρξουν με την καταβολή της δόσης, αλλά όχι θεαματικά πράγματα. Και βεβαίως υπάρχει το θέμα πως, για μια σειρά από λόγους, είμαστε απολύτως ικανοί να προκαλέσουμε μόνοι μας κάποιο «ατύχημα», πολιτικό ή άλλο. Εντεκα μήνες είναι απελπιστικά πολύς χρόνος για την ελληνική πολιτική ζωή, ειδικά εδώ που βρισκόμαστε σήμερα.
Tου Αλεξη Παπαχελα
http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_11/11/2012_469516
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου