Εδώ και μερικούς μήνες μία υποεπιτροπή του EuroWorkingGroup (EWG)
δουλεύει πάνω σε ένα σχέδιο για το πως και με ποιους όρους θα μπορούσαν
να αφαιρεθούν τα κεφάλαια με τα οποία χρηματοδοτείται η
ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μέσω του EFSF από το δημόσιο χρέος. Αυτό
για την Ελλάδα θα μπορούσε –εάν και εφόσον κάποτε συμβεί– να μειώσει
δια μιας το δημόσιο χρέος κατά 28 περίπου εκατοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ!
Με άλλα λόγια δεν θα χρειαζόταν να υπάρχει συζήτηση περί βιωσιμότητας του χρέους και φυσικό θα άνοιγε ο δρόμος για την κάλυψη
των ελλειμμάτων μέσω μακροπρόθεσμου χαμηλότοκου δανεισμού. Όλα αυτά βέβαια θα μπορούσαν να συμβούν αν τα 50 δισ. ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης βρισκόταν τρόπος να τα εγγυηθεί κάποιος άλλος εκτός του ελληνικού δημοσίου στο EFSF. Η δουλειά της υποεπιτροπής αυτής είναι να αναζητήσει εναλλακτικές τεχνικές κάλυψης αυτού του χρηματοδοτικού κενού.
Μέχρι στιγμής δεν έχουν διαμορφωθεί προτάσεις αλλά πολύ πρόσφατα ο νεόκοπος πρόεδρος του Eurogroup ο κ. Dijsselbloem, που έρχεται αύριο στην Αθήνα για να επισκεφθεί τον κ. Στουρνάρα, έκανε μια δήλωση που κάπως ξεκαθάρισε τα πράγματα. Μια τέτοια "απαλλαγή" του χρέους από τα 50 δισ. ευρώ θα μπορούσε να γίνει μόνο αν βρεθεί εναλλακτικός εγγυητής για το ποσό αυτό. Τι σημαίνει "εναλλακτικός εγγυητής"; Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι οι ίδιες οι τράπεζες θα μπορούσαν να εγγυηθούν ένα μεγάλο μέρος του ποσού αυτού αν η αξία τους προσέγγιζε το επίπεδο αυτό και αν το EFSF και η ΕΚΤ αποδέχονταν ένα τέτοιο είδος εγγύησης.
Το τοπίο όμως παραμένει θολό για ένα τέτοιο ενδεχόμενο και βέβαια κανείς δεν το συζητά επισήμως. Μόνο τα μέλη της υποεπιτροπής γνωρίζουν το πόσο έχει προχωρήσει η συζήτηση αυτή σε τεχνικό επίπεδο. Και βέβαια μόνο σε τεχνικό επίπεδο γιατί είναι επίσης γνωστό –και έχει φροντίσει ο κ. Schaeuble να το ξεκαθαρίσει– ότι η "λύση" αν και όποτε δοθεί θα έχει πολιτικό χαρακτήρα. Η Γερμανία έχει διευκρινίσει ότι όταν πριν από ένα χρόνο αποδεχόταν την συμφωνία για την απ΄ ευθείας χρηματοδότηση των τραπεζών από το EFSF/ESM εννοούσε την μετά την ενοποίηση της εποπτείας χρηματοδότηση και όχι για την κάλυψη των "παλιών αμαρτιών". Και τα 50 δισ. ευρώ στην Ελλάδα δόθηκαν μέσω του δανείου για την κάλυψη “παλιών αμαρτιών”...
Έτσι η "ονειρική" αυτή προσδοκία προς το παρόν δεν βρίσκει έδαφος να προχωρήσει.
Στην Αθήνα αν και αποφεύγουν τελευταία να μιλήσουν για το θέμα αυτό, επιμένουν ότι το θέμα είναι ανοικτό και "θα εξαρτηθεί από το συνολικό πλαίσιο πολιτικής" με το οποίο η Ευρωζώνη θα αντιμετωπίσει τις ανάγκες αναπροσαρμογής της οικονομικής πολιτικής.
Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που βάζουν τα λεφτά των δανείων, όπως είναι οι Γερμανοί και οι Ολλανδοί, αρνούνται κατηγορηματικά την ελάφρυνση του χρέους από τα κεφάλαια της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και υποστηρίζουν ότι η άμεση κεφαλαιοποίηση των τραπεζών από το EFSF/ESM αφορά μελλοντικές ανάγκες και σε καμία περίπτωση "παλιά σφάλματα". Και εδώ το μελλοντικό συνδέεται άμεσα –ιδιαίτερα μετά το βίαιο επεισόδιο στην Κύπρο– με την δημιουργία του ενιαίου μηχανισμού αναδιάρθρωσης και εποπτείας των τραπεζών.
Στην ΕΚΤ λένε ότι αυτό θα μπορούσε να είναι υπόθεση του 2014 αν όλα προχωρήσουν ομαλά και χωρίς απρόοπτα. Αλλά αυτό σημαίνει ότι το πρώτο βήμα θα πρέπει να γίνει στην Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου.
Μέχρι τότε η επιτροπή του EWG θα συνεχίσει να δουλεύει εναλλακτικές λύσεις. Αλλά κανείς δεν περιμένει αυτές να είναι "μαγικές" πριν ληφθούν πολιτικές αποφάσεις που θα αφορούν την συνολική οικονομική πολιτική στην Ευρωζώνη και έτσι θα συμπαρασύρουν και την υπόθεση της ελάφρυνσης του χρέους από τα βάρη της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
Του Γιάννη Αγγέλη
http://www.capital.gr/NewsTheme.asp?id=1806366
Με άλλα λόγια δεν θα χρειαζόταν να υπάρχει συζήτηση περί βιωσιμότητας του χρέους και φυσικό θα άνοιγε ο δρόμος για την κάλυψη
των ελλειμμάτων μέσω μακροπρόθεσμου χαμηλότοκου δανεισμού. Όλα αυτά βέβαια θα μπορούσαν να συμβούν αν τα 50 δισ. ευρώ της ανακεφαλαιοποίησης βρισκόταν τρόπος να τα εγγυηθεί κάποιος άλλος εκτός του ελληνικού δημοσίου στο EFSF. Η δουλειά της υποεπιτροπής αυτής είναι να αναζητήσει εναλλακτικές τεχνικές κάλυψης αυτού του χρηματοδοτικού κενού.
Μέχρι στιγμής δεν έχουν διαμορφωθεί προτάσεις αλλά πολύ πρόσφατα ο νεόκοπος πρόεδρος του Eurogroup ο κ. Dijsselbloem, που έρχεται αύριο στην Αθήνα για να επισκεφθεί τον κ. Στουρνάρα, έκανε μια δήλωση που κάπως ξεκαθάρισε τα πράγματα. Μια τέτοια "απαλλαγή" του χρέους από τα 50 δισ. ευρώ θα μπορούσε να γίνει μόνο αν βρεθεί εναλλακτικός εγγυητής για το ποσό αυτό. Τι σημαίνει "εναλλακτικός εγγυητής"; Ορισμένοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι οι ίδιες οι τράπεζες θα μπορούσαν να εγγυηθούν ένα μεγάλο μέρος του ποσού αυτού αν η αξία τους προσέγγιζε το επίπεδο αυτό και αν το EFSF και η ΕΚΤ αποδέχονταν ένα τέτοιο είδος εγγύησης.
Το τοπίο όμως παραμένει θολό για ένα τέτοιο ενδεχόμενο και βέβαια κανείς δεν το συζητά επισήμως. Μόνο τα μέλη της υποεπιτροπής γνωρίζουν το πόσο έχει προχωρήσει η συζήτηση αυτή σε τεχνικό επίπεδο. Και βέβαια μόνο σε τεχνικό επίπεδο γιατί είναι επίσης γνωστό –και έχει φροντίσει ο κ. Schaeuble να το ξεκαθαρίσει– ότι η "λύση" αν και όποτε δοθεί θα έχει πολιτικό χαρακτήρα. Η Γερμανία έχει διευκρινίσει ότι όταν πριν από ένα χρόνο αποδεχόταν την συμφωνία για την απ΄ ευθείας χρηματοδότηση των τραπεζών από το EFSF/ESM εννοούσε την μετά την ενοποίηση της εποπτείας χρηματοδότηση και όχι για την κάλυψη των "παλιών αμαρτιών". Και τα 50 δισ. ευρώ στην Ελλάδα δόθηκαν μέσω του δανείου για την κάλυψη “παλιών αμαρτιών”...
Έτσι η "ονειρική" αυτή προσδοκία προς το παρόν δεν βρίσκει έδαφος να προχωρήσει.
Στην Αθήνα αν και αποφεύγουν τελευταία να μιλήσουν για το θέμα αυτό, επιμένουν ότι το θέμα είναι ανοικτό και "θα εξαρτηθεί από το συνολικό πλαίσιο πολιτικής" με το οποίο η Ευρωζώνη θα αντιμετωπίσει τις ανάγκες αναπροσαρμογής της οικονομικής πολιτικής.
Η αλήθεια είναι ότι αυτοί που βάζουν τα λεφτά των δανείων, όπως είναι οι Γερμανοί και οι Ολλανδοί, αρνούνται κατηγορηματικά την ελάφρυνση του χρέους από τα κεφάλαια της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών και υποστηρίζουν ότι η άμεση κεφαλαιοποίηση των τραπεζών από το EFSF/ESM αφορά μελλοντικές ανάγκες και σε καμία περίπτωση "παλιά σφάλματα". Και εδώ το μελλοντικό συνδέεται άμεσα –ιδιαίτερα μετά το βίαιο επεισόδιο στην Κύπρο– με την δημιουργία του ενιαίου μηχανισμού αναδιάρθρωσης και εποπτείας των τραπεζών.
Στην ΕΚΤ λένε ότι αυτό θα μπορούσε να είναι υπόθεση του 2014 αν όλα προχωρήσουν ομαλά και χωρίς απρόοπτα. Αλλά αυτό σημαίνει ότι το πρώτο βήμα θα πρέπει να γίνει στην Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου.
Μέχρι τότε η επιτροπή του EWG θα συνεχίσει να δουλεύει εναλλακτικές λύσεις. Αλλά κανείς δεν περιμένει αυτές να είναι "μαγικές" πριν ληφθούν πολιτικές αποφάσεις που θα αφορούν την συνολική οικονομική πολιτική στην Ευρωζώνη και έτσι θα συμπαρασύρουν και την υπόθεση της ελάφρυνσης του χρέους από τα βάρη της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
Του Γιάννη Αγγέλη
http://www.capital.gr/NewsTheme.asp?id=1806366
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου